Գնացի ու ամբողջ ռեստորանում բոլորը ինձ էին նայում։
- Շատ սիրուն ես!
- Ապրես։ Արամ!
- Հն!
- Գիտես չէ, որ սա ուղղակի նվեր ա։
- Հա գիտեմ, Անի, ես սա ուղղակի նվեր եմ առել։ Նույնը կարար վզնոց եղներ, բայց ես էս ուզեցի։
- Լավ։Էնքան հետաքրքիր օր էր, որ մոռացել էի ամեն ինչ։
- Շատ չես խմում, Անի։
- Արամ, էսօր իմ ծնունդն ա։ Ես ինչ ուզեմ պետք ա անեմ։
- Վստահ ես?
- Հա։
- Մենակ ես գիտեմ քո սիրտն ինչ ա ուզում։
- Եվ ինչ ա ուզում իմ սիրտը?
Հեռու բրթեցի նրան։- Հիմար ես։
- Էս չէր ուզում քո սիրտը?
- Եթե մյուս անգամ նման բան անես քեզ կսպանեմ։Գրկեց ինձ։
- Ուր ես տանում?
- Սուս արա։
- Արամ, էսօր իմ ծնունդն ա։ Ու դու ինձ տանում ես ռեստորանից?
- Սուս մնա։ Էսօր դու իմն ես։
- Հո դու հիմար չես, ուր ես տանում? Կանգնացրու մեքենան։
- Սուս մնա կասեմ ուր ենք գնում։Մի կես ժամից հասանք մի տան մոտ։ Այն գիշերն այդքան լավ չէր էրևում, բայց ես տեսքն ուներ։
- Արամ, էս ինչ տուն ա։
- Մեր նոր տունն ա։
- Հն?
- Սրանից հետո ես ու դուսշ ստեղ ենք ապրելու։
- Ինչ ես խոսում? Ինձ տար ռեստորան։
- Արի, իջի։
- Ես չեմ գալիս։
- Զոռով տանեմ։- Բաց թող։
- Լռի մի հատ։Ես լռեցի։ Մտանք տուն ինձ տարավ մի սենյակ։
- Ինչի ինձ ստեղ բերիր?
Նա կամաց-կամաց ինձ էր մոտենում։
- Հեռու ինձնից։ Մոտ չգաս։
Եկավ կողքս նստեց։
- Ասա, որ ամեն ինչ առաջվա պես ա։
- Չէ։ Ամեն ինչ փոխվել ա։
- Վստահ ես?
Խոսա, ինչի ես լռում։ Ասա, որ սիրում ես ինձ։
- Հա ես դեռ սիրում եմ քեզ։ Սիրում եմ։Նա ուղղակի մոտեցավ ինձ։ Ու...
- Արի չանենք սխալներ։ Բաներ, որի համար զղջալու ենք։
- Մենք չենք զղջալու, որովհետև սիրում ենք իրար։
- Արամ, սա սխալ ա։
- Դու իմն ես մենակ եղել, եղնելու։
- Չէ։ Արամ, դու էնքան սխալներ ես արել։
- Արի մոռանանք։ Ես քեզ սիրում եմ։
- Ես էլ...Չէի կարողանում գիտակցել իմ արարքների հետևանքները։ Նրա գրկում մի պահ մոռացա ամեն ինչ։ Տրվեցի նրան։ Հավերժ։
Գրեք ձեր կարծիքը գրքի մասին։ Հետաքրքիր է արդյոք կարդալը?
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Քեզնից հետո
Romantizm" Դպրոցական սեր" գրքիս շարունակությունը։ Սերը, որը հաղթահարում ա բոլոր փորձությունները, որը գոյություն ունի անգամ 2 տարի հետո։