Էսօր ծնունդս ա։ Չգիտեմ ինչ ա եղնելու։ Անցել ա երեք օր, ինչ տեսել եմ Արամին էն աղջկա հետ ... բայց ամեն ինչ մոռացած գնացի համալսարան։ Հենց դուրս եկա ավտոյից, ամբողջ համալսարանի առաջ լիքը փուչիկներ էին եւ ծաղիկներ։ Հերթով ինձ էի մոտենում ու շնորհավորում։ Մոտեցան նաև Դավոն ծաղիկներով ու նվերով, Արամը, նաև Արսենը։ 👌👌👌👌👌👌👌👌👌👌👌👌👌👌
Դավոն'
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Արսենը'
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Ու Արամը'
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Բայց ես չէի ցանկանա որ ինքն ինձ գրկեր, բայց քանի որ ծնունդս էր, որոշեցի լռել։
Լսարանում մենակ էի, երբ դուռը բացվեց։
- Ան, էս ինչի ես մենակ? - Եսիմ։ - Տխուր ես? - Չէ։ - Ինչի ես խաբում? - Չեմ խաբում Արամ - Իմ պատճառով ես տխուր? - Ինչի պետք ա տխուր եղնեմ? Դու ուղղակի իմ կուրսընկերն ես ու վերջ։ Ես չպետք ա նեղվեմ, որովհետև մեր մեջ ոչինչ չի եղել ու վերջ, ես իրոք չեմ նեղվում, արա ինչ ուզում ես։ Ուղղակի զգույշ եղիր չկորցնես նրանց, ովքեր քեզ իրոք սիրում են ու չկորցնես նրան, ում դու իրոք սիրում ես։ - Անի, ուզում եմ իմանաս, որ ես քեզ իրոք սիրել եմ, իսկ ինչ վերաբերում ա էն աղջկեքին... - Արամ! Մի ասա ինչ-որ բան էլի։ Մի ցավեցրու ինձ։ Ամեն ինչ անցել ա։ Ամեն ինչ... դու ապրի նենց ոնց ուզում ես։ Ուղղակի ես խնդրում եմ քեզ։ - Ոնց ասես, իմ միակ։Անի! - Հն! - Ես նվերը մոռացա տամ քեզ, մեկը իմ կողմից, մյուսը' մաման ա տվել։ Բայց տանը կբացես։ - Մերսի, բայց ինչ կարիք կար։ Ես էսա կզանգեմ ու շնորհակալություն կհայտնեմ։ - Մաման քեզ կզանգի ու Կխոսանք հետդ։ - Լավ, դե ես գնամ։
Երբ որ տուն մտա առաջին բանը որ արեցի Արամի նվերը բացելն էր։ Ու ես ապշեցի։ Նույն շոկոլադի տուփը, որ տվել էր, վրան գրած "կներես", ու "ես քեզ սիրում եմ"։ Ու մի տուփ էր փոքր դրած, կողքը բացիկ։ " Սա ուղղակի նվեր ա, ոչ թե առաջարկություն, ուղղակի դիր մատիդ,որը կխորհրդանշի մեր ընկերությունը".
Մեղմ ժպտացի։ Սա կյանքիս ամենալավ նվերն էր։ Շուտ պատրաստվեցի, որ գնանք ռեստորան երեխեքով հավաքվելու էինք։ Մատանին դրած գնացի։ Բոլորը սկսեցին.
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
- Անի, նշանվել ես? - Չէ, հո գիժ չեք։ Ուղղակի նվեր ա։ - Պարզա։
Ու բոլորի մեջ մենակ Արամը չէր հարցեր տալիս, թե որովհետև գիտեր ամեն ինչ, ինքն էր մատանու հեղինակը։
