Քեզնից հետո

Գլուխ 2

Արամի կողմից

Չէի կարում ուշքի գամ։ Երկու տարի սպասել եմ, որ գամ բարշենք, բայց էտ տենալով հասկացա, որ սխալվել եմ։ Երբեք չեմ մտածել, որ սխալ ընտրություն եմ կատարել։ Ես Իրան հասկանում եմ։ Ով էլ եղներ տենց կվարվեր։ Բայց ես վստահ էի, որ ինքը էտ տղուն չի սիրում ու դրա համար էլ ուղղակի ինստիտուտի նորմալ տղերքին մոտիկացա։

- Բարև ձեզ։
- Բարև։
- Ախպեր էն աղջկա հետևից եկող տղա կա?
- Տղեք։
- Այսինքն։ Մի քանի հոգի են։
- Հա, ու ոնց հասկացա դու էլ ես իրանց մեջ մտնում։
- Ովքեր են? Կարաս սաղի անունները համարներով ասես?
- Հա կարամ։ Բայց ասեմ իմացի, որ Անիին չփորձես մոտենաս ու խոսաս։ Ասեմ իմացի ես սաղի հետ խոսացել եմ ու իրանք Անիից կիլոմետրերով հեռու կմնան։
- Դու խի ես խոսել?
- Որովհետև էս երկու տարի ա իրան աչքիս տակ ունեմ։ Ու իրա կողմից մերժվելով չեմ թողել մեկը մոտենա։
- Իսկ էն հետի տղեն?
- Արսենը?
- Հա։
- Ինքը նոռմալ տղայա։
- Ինչ գործ ունի Անիի հետ?
- Մի տարի առաջ Անիին ավտովթարի էր ենթարկել։ Անիի վիճակը կայուն չէր։ Գալիս էր գիտակցության ու էլի կորցնում գիտակցությունը։ Սաղ համալսարանը շոկի մեջ էր։ Ես որ ամսվա մեջ մի անգամ էի գնում եկեղեցի, սկսել էի ամեն օր գնալ։
- Բայց դեմքին շռամ չկա։
- Հա ուսի վրայով, ու ոչ մեկս էլ չենք տեսել, նույնիսկ իրա ընկերուհիները։
- Ոնց թե?
- Հա, եթե չես ուզում քեզ համար վատ եղնի Անիից չմոտենաս։
- Ա նենց չի որ դու ես ասելու։ Անիին նույնիսկ հետս չի խոսում։
- Խի?
- Ա մենք նույն դասարանում ենք սովորել։ Էտքան իմանաս քեզ հերիքա։
- Լավ չես?
- Ախպեր խառն եմ։ Հետո Կխոսանք։
Մեկել բա էն Արսենն ինչ գործ ունի Անիի հետ, հավանում ա?
- Ինքն ասում ա ուղղակի Իրան քրոջս պես եմ վերաբերվում, բայց դե սաղս էլ հասկանում ենք, որ Անիին չկորցնելու համար ա տենց ասում։
- Լավ, դե ես գնամ, մերսի։

Չգիտեի ինչ անեմ։ Ես Իրան կարայի կորցնեմ։ Բայց հիշեցի Անիի ասածը, որ ասավ ընկերություն ա անում Արսենի հետ, ու Դավոյի ասածը։ Իսկ եթե գաղտնի են հանդիպում։ Որոշեցի համբերեմ։