Terkedilmiş Bedenler👥

7. Bölüm

    Hafif esen rüzgar ile karşıladın sen beni. Ilık ama rüzgarlı bir yaz günü, ıssız bir sokakta karşıma çıktın sen.

    Giray ile ıssız bir sokakta karşılaştım. Bakkala gidiyordum. Gece vaktiydi. Bir cadde başına vardım ve esen rüzgar beni bir an olsun titretti. Nereden geliyor diye başımı çevirdim ve bir de ne göreyim? Bir genç çöp kenarına oturmuş, dizlerini kendine doğru çekmiş, ellerini dizlerine dolamıştı ve başını duvara yaslayıp sokak lambasına bakıyordu. Hafif bir boğaz temizlemem ile dönüp bana baktı. Ne de güzel gözleri var diye düşündüm.

-Ne var?

-Şeyy... Ben yardımcı olabilir miyim?

-Elbette! Buradan gidip beni gördüğünü kimseye söylememen yeterli olur.

    Onu sinirlendirmek istemiyordum çünkü zaten pişman haldeydi. Oradan uzaklaştım. Tüm gece düşündüm. Kimdi o? Neden onu hala düşünüyordum? Niçin bu kadar etkilendim?

    Ertesi gün aynı yere baktım. Hala oradaydı. Ama bu kez akşam ki halinden eser yoktu. Dudakları soğuktan çatlamış, saçları eser rüzgar yüzünden tozlanmıştı. Gidip uyandırmaya çalıştım. Uyanmadı, buz kesmişti. Ambulansı aradım ve anbulans 20 dakika içinde gelip onu alıp gitti. Tabii refakatçı olarak bende bindim araca.

    3 saat kadar bekledikten sonra doktordan bilgi alabildim. Uyuşturucu komasına girmiş. Üzerine bir de alkol alınca yan etki yapmış. Bu nedenle de buz kesmiş. Ve daha sonra doktorun dediğine göre orada 1 saat daha dursaymış ölecekmiş. Yani hayatını kurtamışım. İşte bu yüzden bana bazen Hayatımı Kurtaran Kadın diye hitap eder. Bense kimi zaman Sevdiğim, kimi zaman Çaresizim...