6. Bölüm

20 3 0
                                    

     Çıkış günüm, taburcu oldum. Kafamdaki kocaman ve kat kat sarılmış sargı beziyle çokta hoş durduğum söylenemezdi. Üstelik üzerime uzun kollu, saks renkli ve üzerinde puantiyeler olan bir elbise giymiştim. Bu elbisenin esmer tenime hiç mi hiç uymadığına emindim. Ama malesef arkadaşlarım bana bu elbiseyi getirmiştiler. Başka seçeneğim yoktu o anda. Ya bu elbiseyi giyecektim yada taburcu olmadan burada daha fazla gün geçirip rol yapacaktım. Birinci seçenek galiba şu durumda ne iyisiydi.

   Derken kapı çaldı, o da neydi? Koca bir yığın toz pembe ve beyaz renkli balonlar odama doluştu, yavaş yavaş yükselerek tavana değdiler. Uçan balondu bunlar! Küçükken arkadaşlarımda görüp kıskanırdım, çünkü onlar benim için balondan ibaret değildiler. Hala da değiller. Onlar benim küçükken, tek varlığımdı. Benim olmasa bile patladıklarında içim giderdi. Şimdi ise çocukluğumun göstergesi onlar. Fakat birinin elinden kaçsa üzülmüyorum. Onlar benim çocukluğumun göstergesi olduğu için esirlikten kurtulmuş gibi hissediyorum kendimi.

    Beni bu düşüncenin içinden çekip alan şey odama Bremen Mızıkacıları gibi kafalarını üst üste koymuş 6 farklı tipti. Beşi kız, biri erkek...

    Tahmin ettiğim gibi önde Giray olmak üzere, sıra dayağına dizilmiş gibi, ayak ucumda yan yana cezalı çocuk misali hepsi yan yana durdu. Giray kucağındaki koca çiçek buketiyle yanıma yaklaşarak bana uzattı;

-Geçmiş olsun beni hayata bağlayan kadın, geçmiş olsun!

-Teşekkür ederim bana verdiğin bu çiçekler için, teşekkür ederim!

    Giray bana doğru hafifçe eğilmiş, gözlerimin içine bakıyordu. Tam o an onun gözlerindeki saf sevgiyi gördüm. Nasıl inanmıştım ki beni böylesine seven birinin üvey kardeşim Beyza ile sevgili olacağına? Aptalım ben, aptal! Olamaz!! Ben onun gözlerindeki duyguyu görebiliyorsam o da benim gözlerimdeki duyguyu görmüş olmalı. 

-Pişmanlık duyma! Yani inandığın şeyler için. Ben sana bozulmadım, ama Beyza ile oluşuma nasıl olanak verdin, ona şaştım kaldım! Merak etme. Artık yanında sadece ben olacağım. 

    Başımı bir anlığına kızlara döndürdüm. Gülümsemeleri kahkahaya dönüştüğü an Giray doğruldu ve ikimizde onlara tek kaşımız havada neden güldüklerini anlamaya çalıştık.Biz baktıkça onlar daha çok gülüyorlardı. Acısını daha sonra çıkaracağımı bilmiyorlar tabii. Onlar için harika planlarım  var. 

Terkedilmiş Bedenler👥Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin