My Unexpected Fiancé...??? *On Hold*

Episode Forthteen " live with Him..."

*JC*POV*

“…Ace king Lee…”

“…Ace king Lee…”

“…Ace king Lee…”

“…Ace king Lee…”

“….Ace…… King…….. Lee……….” Parang sirang plakang umikot sa utak ko.. si a-Ace.. weh?,  I remember how creepy on his face when he saw me infront of them.. UGH! Napapaenglish kalabaw ako.. tss..

 

*FlashBack*

Pag angat ko ng ulo ko saktong nakaharap na ko sa taong yun… ang taong itatakda sa buhay ko… ang taong unang beses na nag pagulo nang puso ko… nakatingin lang din sya sakin nang may halong inis… ako naman hindi ko alam ang dapat kong gawin, natutulala parin ako sa kanya.. panu na? bakit sa lahat nang tao hindi ko naisip na sya pala… masyado akong naguguluhan matatawag ko bang swerte to o isa nanamang malaking PAGSUBOK sa buhay ko.. dahil sa pagkakataong to.. naguguluhan akong isiping swerte ako.. sa mga Tv at novels lang nangyayari to diba? pwede rin pala sa totoong buhay.. sakin…

“anak.. magpakikilala ka..” may halong excitement na sabi ni mama… nagising naman ako sa pagmumuni muni ko.. wala sa wisyong na yuko ako nang sobrang baba.. nahihiya ako….

“a-ako nga pala si Janie Clare Biennale.. JC nalang.. n-nice to m-meet you?..” parang ang hirap ilabas nang mga words nayan..

Narinig ko naman syang nag smirk.. tsk! Sabi ko na hindi nya gugustuhin ang set up nato.. Bad shot nanaman!

“Ace… anong dapat mong sabihin?..” may ngiting sabi ni Lolo.. nihindi nya ata na pinapansin ang Inis na inis na mukha ni Ace..

“… nagkita na kami at malamang kilala na nya ko.. so there‘s nothing to tell on her..”-Ace, tas irap sakin.. nakita ko namang nagulat ang magulang ko sa sinabi nya..

…and the rest story was FAILURE! UGH!

 

*End*

 

Meet up palang FAILED na! Panu na!? nagpagulong-gulong pa ko na parang tanga sa higaan ko.. mababaliw na ko!

 

“Anak… hindi mo ba kami tutulungan magligpit ng gamit namin?” pag kapasok na pagkapasok ni mama, oo nga pala.. bukas, dun na ko titira kasama SYA! At ang mga magulang ko iiwan ako sakanila pupunta nga kasi sila sa ibang bansa diba para asikasuhin yung negosyng binigay sa kanila ni Lolo.

 

“Ma…” parng hindi ko alam ang dapat kong sabihin.. pakiramdam ko mababaliw nako…

“bakit? Nagbago na ba ang disesyon mo?” napabalikwas ako ng bangon.. pakiramdam ko magiging unfair lang ako kay lolo Philip pag nagkaganun.. eh kung totousin hindi naman sa ayaw ko, pero andun yung pagaalinlangan parin.. alam nyo na..

 

“h-hindi po no.. iniisip ko lang po kayo ni papa, wag nyo pong pababayaan ang sarili nyo dun ah.. saka lagi po magdadasal, magpakasaya po kayo dun, enjoy nyo lang po ang pag punta nyo sa ibang bansa..” sunod sunod kong sabi na parang wala ng hingahan.. parang wala naman kasing sense kung magbabago pako ng desisyon diba?