Η πρώτη μέρα στη δουλειά αποδείχθηκε γενναία προσπάθεια. Δεν είχε πραγματικά καμιά ιδέα, τι πάει να πει γραμματειακή υποστήριξη. Δεν είχε ιδέα ότι έπρεπε να φυτρώσουν μαγικά, δεκαπέντε χέρια στο κορμί της, για να προλάβει όλα εκείνα που έπρεπε να γίνουν με τη μια.
Το τηλέφωνο δε σταμάτησε να χτυπάει ούτε για μισό λεπτό. Οι δημοσιογράφοι μπαινόβγαιναν σε κατάσταση υπομανιακού επεισοδίου. Άφηναν τη χαρτούρα τους στο γραφείο της, απαιτώντας άμεση συμπλήρωση, υποδηλώνοντας ο καθένας ξεχωριστά την επιθυμία τους για την αμεσότητα και την επείγουσα διεκπεραίωση των εργασιών που της ανέθεταν. Ταυτόχρονα, έπρεπε να κρατάει αρχείο για κάθε τι που της ανέθεταν, περιμένοντας τουλάχιστον μισή ώρα έξω από το δωμάτιο φωτοτυπίας.
Από την άλλη, ανέλαβε χρέη μπαρίστα, αφού κάνα δυο άτομα, συμπεριλαμβανομένου και της Mitchell απαιτούσαν το πρωινό καφέ. Ωστόσο, ο καφές από τη κουζίνα της εταιρίας φάνηκε υποτιμημένος αφού ο καθένας επιθυμούσε τη ποιότητα του Starbucks. Έπρεπε λοιπόν να περάσει το δρόμο απέναντι, να περπατήσει δύο τετράγωνα, να πάρει τους καφέδες από το Starbucks, να περάσει από το φούρνο για να πάρει τα ειδικής παραγγελίας γαλλικά κρουασάν, να παραδώσει τη παραγγελία και να καθίσει ξανά μπροστά από τον υπολογιστή για να τελειώσει την αλληλογραφία.
«Εσύ! Καινούρια! Ο εκτυπωτής στο γραφείο μου δε δουλεύει!» είπε ένας δημοσιογράφος σε εξοργισμένη κατάσταση.
«Θέλετε να καλέσω το τεχνικό;» προθυμοποιήθηκε η ίδια, παίρνοντας το ακουστικό στο χέρι της.
«Τεχνικό; Αχ Θέε μου. Που σας βρίσκει η Adalyn;» είπε απεγνωσμένα καθιστώντας τον εαυτό του πλήρως αγενής. «Ξέρεις, άστο το τηλέφωνο. Μπορείς να του ρίξεις μια ματιά;» είπε σα να μετάνιωσε για την αγένεια του. Η Celina χωρίς καμία διαμαρτυρία, μπήκε στο γραφείο και έριξε μια ματιά στη μικροσκοπική οθόνη του εκτυπωτή. Έκανε μια προσπάθεια να εκτυπώσει κάτι, ενώ στην οθόνη εμφανίστηκε ένα σήμα, σα μπαταρία. Τότε το έπιασε.
«Δεν έχετε μελάνι. Για αυτό δεν εκτυπώνει.» δήλωσε, νιώθοντας περήφανη για την ανακάλυψη της.
«Όχι, όχι τώρα. Έχω πολλά πράγματα να κάνω και μια προθεσμία να προλάβω» Μουρμούριζε ενώ έκανε βήματα μέσα στο γραφείο κουνώντας τα χέρια του στον αντίθετο ρυθμό από το βήμα του. Λες και ήταν ασύμβατα και σίγουρα χωρίς συγχρονισμό.
«Εντάξει. Ηρεμήστε. Θα πάω στο βιβλιοπωλείο για μερικά πραγματάκια. Θα πάρω και μελάνι. Κανένα άγχος. Σε λίγο θα έχετε μελάνι». Έλεγε εκείνη σε μια προσπάθεια να τον καθησυχάσει.
«Αχ! Καινούρια με σώζεις!» της είπε αρπάζοντας την από τους ώμος γελώντας ενθουσιασμένα.
«Celina» είπε εκείνη με την απόδειξη της αμηχανίας να εντοπίζεται ακριβώς στο αμήχανο βλέμμα της.
«Ναι βέβαια. Ότι πεις καινούρια.» Απάντησε στρώνοντας τον εαυτό του στη δουλειά. Η Celina, προσχώρησε προς τη πόρτα, έτοιμη να επιστρέψει και εκείνη πίσω στη δουλεία.
«Έι, καινούρια!» της φώναξε. Εκείνη έστρεψε ξανά το βλέμμα της πάνω του. «Σε ευχαριστώ» της είπε χαμογελώντας, αφήνοντας της καμία επιλογή αντίδρασης, παρά μόνο της ανταπόδοση του χαμόγελου.
YOU ARE READING
Behind the scenes
RomanceΗ Celina, φιλοδοξεί να γίνει συγγραφέας και να αφήσει τη ταμειακή μηχανή του φούρνου στον οποίο εργάζεται. Μετά από πολλές αποστολές βιογραφικών καταφέρνει να πάρει μια θέση στο γραμματειακό προσωπικό ενός μεγάλου περιοδικού που φέρει την ονομασία...
