Behind the scenes

meeting

Ξημέρωσε το πρώτο ρεπό της Celina's. Η πρώτη Κυριακή, από τότε που έπιασε δουλειά στο περιοδικό. Η πρώτη Κυριακή που δε δούλευε, που δεν έπρεπε να σκουπίζει ψίχουλα, να ανεφοδιάζει ράφια ή να σκουπίζει πάγκους. Αν και είχε ρεπό, ξύπνησε αρκετά πρωί και άνοιξε το λαπτοπ για να κοιτάξει τη αλληλογραφία του περιοδικού, ενώ ταυτόχρονα έφτιαχνε το καφέ της. Παράξενο για εκείνη. Ήταν παράδοση να μην ασχολείται ή να συζητά για τη δουλειά στο ρεπό της. Αυτή η δουλειά όμως ήτα διαφορετική. Είχε να της προσφέρει πολλά. Έκανε ότι περνούσε από το χέρι της για να παραμείνει, να αποδεχθεί αποδοτική και χρήσιμη. Έτσι όπως υποσχέθηκε. Ήξερε ότι είχε πιθανότητες ανέλιξης. Είχε την ευκαιρία να δικτυωθεί, να γνωρίσει κόσμο και να καταφέρει να κάνει κάτι επιτέλους σχετικό με τα ενδιαφέροντα της. Κατευθύνθηκε προς το σαλόνι και αφού έπαιξε λίγο με το τηλεκοντρόλ, αποφάσισε να αφήσει το κανάλι στάσιμο στη προβολή μιας ασπρόμαυρης ταινίας. Επανατοποθέτησε τα μαξιλάρια και όταν βολεύτηκε για τα καλά, πήρε το καφέ της από το τραπεζάκι, ακουμπώντας το πάνω στη κοιλιά της.
ΝΤΙΝ. Ακούστηκε ένας ήχος προερχόμενος από μια ειδοποίησης στο λάπτοπ. Δε του έδωσε καμία σημασία. Λες και τα αυτιά της ηχομόνωσαν τέτοιου είδους ήχους.
ΝΤΙΝ. Να το πάλι! Αυτή τη φορά, ίσα που κούνησε το κεφάλι της, σα μια ένδειξη ελαφριάς δυσανασχέτησης. Άφησε το καφέ στο τραπεζάκι και ξάπλωσε μια και καλή στο καναπέ. Έκλεισε για μια στιγμή τα ματιά της. Άφησε τον εαυτό της να αισθανθεί βαριεστημένος, νυσταγμένος, αδρανοποιημένος. Του επέτρεψε να νιώσει ξεκούραστος έστω για μια μέρα της εβδομάδας.
ΝΤΙΝ. Ειδοποιήσεις! «Ε έλεος! Είναι Κυριακή! Κοιμηθείτε!» φώναξε λες και μπορούσε να την ακούσει ο αποστολέας. Έβαλε ένα μαξιλάρι πάνω στο κεφάλι της, πιέζοντας το στο αυτί της.
ΝΤΙΝ. Αυτή τη φορά ήταν το κινητό της. «EMAIL!» έγραφε αυστηρά, σχεδόν προστακτικά. Η ίδια γυναίκα που της έδωσε ρεπό τη Κυριακή ήταν η ίδια που την ενόχλησε Κυριακάτικα. Σηκώθηκε απότομα σα να ήταν πραγματικά εκεί και τη διέταξε. Πλησίασε το λαπτοπ. Η Adalyn ήταν ο αποστολέας των προηγούμενων τριών μηνυμάτων. Της προώθησε τρεις φορές το ίδιο μήνυμα λες και ήθελε να γίνει ενοχλητική επίτηδες.
«Αύριο μίτινγκ. Πρωί, καφέδες. Εσύ, σημειώσεις». Για δημοσιογράφος, εκδότρια και επιμελήτρια δε φαινόταν να το είχε και πολύ με τις λέξεις πάντως.
Την επόμενη μέρα, εκτέλεσε ακριβώς τα καθήκοντα που της είχε αναθέσει. Περνώντας από ένα αξιολάτρευτο ανθοπωλείο στη Lexington Avenue, αγόρασε μερικά φουντωτά άσπρα λουλούδια, για να στολίσει την αίθουσα συνεδριάσεων. Μπαίνοντας πρώτη στο γραφείο, ετοίμασε τους καφέδες και εφοδίασε το πάγκο με κρουασάν, κράκερ και διάφορα άλλα τέτοια τσιμπήματα. Τοποθέτησε σε κάθε θέση, ένα μπλοκ και στυλό και στη μέση του γραφείου έβαλε τα λουλούδια. Έβαλε και για τον εαυτό της λίγο καφέ και κάθισε στο γραφείο της με μια επιθυμία να τελειώσει κάνα-δυο εργασίες πριν ξεκινήσει η συνεδρίαση.
Λίγα λεπτά αργότερα, άρχισαν να μπαίνουν μαζικά και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι. Οι περισσότεροι ήτα φορτωμένοι με ένα σωρό χαρτιά, τα οποία ενδεχομένως να ήταν οι προτάσεις τους ή τα πλάνα τους για καινούρια πρότζεκτ. Ήξεραν ότι σε κάτι τέτοιες συνεδριάσεις είναι η ευκαιρία σου να προτείνεις κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον, μπορείς να κερδίσεις τη προσοχή της Adalyn και να αναλάβεις ένα σημαντικό θέμα που θα σε κάνει να ανέβεις στη τροφική αλυσίδα των μεγάλων ψαριών της Νέας Υόρκης. Χωρίς πολλές καθυστερήσεις, οι «μεγάλοι» της εταιρίας κάθισαν γύρω από το μακρόστενο γραφείο ενώ οι υπόλοιποι ήτα μαζεμένοι γύρω-γύρω. Η Celina στάθηκε κοντά στη πόρτα για να της είναι εύκολη η μετακίνηση στο χώρο. Κυρίως για να είναι σε θέση ετοιμότητας, στη περίπτωση που χτυπήσει κανένα τηλέφωνο.
«Καλημέρα σε όλους. Έχω κακά και κακά νέα». Άρχισε να λέει η Adalyn κάνοντας τους υπαλλήλους να τρέμουν από φόβο. Είχε τον τρόπο της να σου δημιουργεί συναισθήματα μιας απροσδιόριστης φοβίας μόνο και μόνο με το βλέμμα της. Όταν μιλούσε, ήταν ακόμα χειρότερα. «Έχω πάρει την αναφορά των πωλήσεων για τους τελευταίους έξι μήνες. Έχουμε πάρει την κατηφόρα ή μάλλον μας έχετε οδηγήσει στη κατηφόρα. Τα θέματα δε πουλάνε. Ο κόσμος δεν ενδιαφέρει να διαβάσει στο περιοδικό αυτό που μπορεί να διαβάσει από άλλη πηγή στο διαδίκτυο.» Οι υπάλληλοι έσκυψαν το κεφάλι , φοβούμενοι να την αντικρίσουν, λες και θα αναλάμβαναν την ευθύνη για τις κακές πωλήσεις. «Λοιπόν, ποιος έχει τη καλοσύνη να μας κατατοπίσει για το τι ακριβώς θέλει ο κόσμος;». Ερώτηση παγίδα. Καλύτερα να μην απαντήσεις. Έτσι ακριβώς όπως έκαναν και εκείνοι. «Μάλιστα. Σωστά. Δεν έχετε ιδέα τι θέλει ο κόσμος! Αν είχατε, δε θα φτάναμε σε αυτή την εξευτελιστική κατάσταση!» είπε δυνατά μετατρέποντας τη συνεδρίαση σε κήρυγμα.
«Γιατί δε κάνουμε μια δημοσκόπηση και να ρωτήσουμε τον κόσμο τι θα ήθελε να διαβάσει;» πετάχτηκε ένας δημοσιόγραφος με ένα ύφος λες και έκανε μια φοβερή ανακάλυψη.
«Μα τι υπέροχη ιδέα!» είπε η Adalyn ξαφνιάζοντας τους όλους. «Μήπως να τους αφήσουμε να γράψουν και τα άρθρα σας;» του ούρλιαξε, επανεφέροντας τους στη πραγματικότητα. «Είναι δουλεία σας να προβλέπετε τι θέλει ο κόσμος! Για αυτό πληρώνεστε ένα κάρο λεφτά! Πληρώνεστε για να φέρετε τους ανθρώπους ένα βήμα πιο κοντά στις αγαπημένες τους προσωπικότητες!» συνέχισε αυστηρά.
«Αποτυχημένα βέβαια.» ψέλλισε η Celina σιγανά, ωστόσο η σιωπή στο χώρο, κανε τη φωνή της να ακουστεί.
«Ποιος ήταν αυτός;» είπε η Adalyn, ενώ ολόκληρη η αίθουσα έστρεψε το βλέμμα επάνω στη Celina.
«Με συγχωρείται. Δεν έπρεπε να διακόψω.» απάντησε εκείνη, προσπαθώντας να γίνει ξανά απαρατήρητη.

«Παρακαλώ Cecilia δώσε μας λίγες από τις φανερές ιδέες σου» είπε με ένα τόνο σχεδόν μη διακριτής ειρωνίας. Εκείνη ξεροκατάπιε.
«Εμ.. Νομίζω ότι ο κόσμος δε μπορεί να φτάσει ένα βήμα πιο κοντά στις διασημότητες γιατί δε ζουν τη πραγματικότητα τους. Στο μυαλό τους, τους έχουν μυθοποιήσει. Δε γνωρίζουν τι συμβαίνει πίσω από τα φώτα..» έλεγε με τσακισμένη αυτοπεποίθηση.
«Cilia! Είσαι ιδιοφυία!» φώναξε ενθουσιασμένη η Adalyn, ξαφνιάζοντας τους πάντες.
«Εμ. Celina». Είπε διστακτικά και με πλήρως αποτυχημένη προσπάθεια.

«Behind the scenes! Τι συμβαίνει Behind the scenes! Ποιοι είναι; Ποια είναι η καθημερινότητα τους! Τι δυσκολίες αντιμετωπίζουν! Καταπληκτικό!». Μονολογούσε. Σε μερικά δευτερόλεπτα ολόκληρη η αίθουσα κοιτούσε ενθουσιασμένα τη γραμματέα! Αυτό ήταν! Μια διαφωνία, σε μια ιδέα . Από την αφάνεια στο επίκεντρο της προσοχής!

«Cecilia. Θα αναλάβεις εσύ το πρώτο πρότζεκτ. Δε θέλω να στείλω δημοσιογράφο. Καλύτερα να πάει κάποιος που δε γνωρίζει από δημοσιογραφία. Χρειάζομαι ταύτιση! Θα στείλω στο μάνατζερ του Aiden Ross»
«Ποιος είναι ο Aiden Ross; !» ρώτησε, τραβόντας πάλι τα βλέμματα με αρνητικό τρόπο. «Μα φυσικά γνωρίζω τον Aiden Ross! Είναι πολύ διάσημος.. σε αυτό που κάνει. Πολύ διάσημος!». Προσπαθούσε να σώσει τη κατάσταση. Έστειλε γρήγορα μήνυμα στη Daria. «Ποιος στο καλό είναι ο Aiden Ross;;».