Part 6/ Concert

34 6 0
                                    


    Έφτασε η ημέρα της συναυλίας. Οι θαυμαστές έκαναν ουρές έξω από το Madison Square Garden, ενώ οι υπεύθυνοι ασφαλείας προσπαθούσαν απεγνωσμένα να διατηρήσουν τη τάξη. Το να καταφέρεις να περάσεις κοντά στην είσοδο, φαινόταν σαν μια εξαιρετικά επικίνδυνη δοκιμασία. Η κάθε μια από τις θαυμάστριες ήτα σα να ήξερε ακριβώς τις συντεταγμένες της τοποθεσίας της, η οποία άλλαζε κατά τρία βήματα κάθε μια ώρα. Δεν υπήρχε περίπτωση να επιχειρήσεις να κάνεις μια στροφή χωρίς να πέσεις πάνω σε ένα ξένο σώμα που είχε ριζώσει το βήμα του εκεί. Ώρες πριν τη συναυλία, η κίνηση στους δρόμους ήταν αφόρητη. Τα μαγαζιά κοντά στο Madison Square Garden έπιναν στην υγειά του Aiden Ross αφού οι θαυμαστές προμηθεύονταν συχνά καφέδες, φαγητό και οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να τους βοηθήσει να αντέξουν ακόμα τρεις ώρες ορθοστασίας μέχρι να μπουν στο χώρο της συναυλίας.

   Η Vanessa η οποία εκτελούσε χρέη μάνατζερ-κάτι, έβαλε τη Celina από τη πίσω πόρτα, οδηγώντας την στα παρασκήνια. Όλοι φαίνονταν σα να περνούσαν μανιακό επεισόδιο. Δε σταματούσαν να κινούνται και να μετακινούνται από το ένα μέρος στο άλλο. Έπρεπε όλα να είναι έτοιμα, έπρεπε όλα να είναι τέλεια. Άλλωστε, μιλάμε για μια συναυλία που ο κόσμος περίμενε καιρό. Όχι οποιαδήποτε συναυλία. Τη συναυλία του Aiden Ross. Το υπερθέαμα που θα συζητιόταν ακόμα και μήνες μετά.

«Ο Aiden είναι στο καμαρίνι του. Αν θα πας, καλύτερα μην του μιλήσεις. Οι τελευταίες ώρες πριν από τις συναυλίες είναι οι χειρότερες του. Τον τρελαίνει το άγχος!» της έλεγε η Vanessa.

«Μετά από τόσο καιρό καριέρας εξακολουθεί να έχει άγχος; Να και κάτι που δε περίμενα να ακούσω.» απάντησε εκείνη.

«Καφέ;» είπε η Vanessa.

«Ω! Σε παρακαλώ!» απάντησε σχεδόν ικετεύοντας.

«Λοιπόν ναι. Νομίζω ότι όλοι οι καλλιτέχνες εξακολουθούν να έχουν άγχος. Εννοώ, εσύ δε θα είχες; Βγαίνεις μπροστά σε τόσο κόσμο, ζωντανά. Όλοι έχουν μεγάλες προσδοκίες από εσένα. Περιμένουν πολλά. Δεν είναι βάρος;» της έλεγε.

«Ναι. Έτσι όπως το θέτεις. Εγώ δε θα μπορούσα ποτέ να το κάνω αυτό! Τόσο μάτια να σε κοιτάνε. Όχι, με τίποτα!». Πήρε τον καφέ της και κατευθύνθηκε προς το καμαρίνι του Aiden. Μπήκε μέσα και όπως περίμενε υπήρχε άλλος τόσος κόσμος εκεί. Η φωνή του, αντιλαλούσε από το μπάνιο. Ζέστανε τη φωνή του, δημιουργώντας αρμονικά ηχητικά κύματα κάνοντας κάθε σημείο του κορμιού σου να ανατριχιάσει. Στάθηκε δίπλα στον τοίχο και τον παρατηρούσε. Εκείνος, την είδε από τον καθρέφτη, ωστόσο ως σωστός επαγγελματίας, δε σταμάτησε.

    Μετά από πολλές ώρες αναμονής, πολλούς καφέδες και βόλτες στα παρασκήνια, έφτασε επιτέλους η ώρα της εμφάνισης του Aiden. Η Celina τον ακολουθούσε ενώ εκείνος περπατούσε μπροστά συνοδευόμενος από μια στρατιά ανθρώπων.

«Πάνω τους!» ... «Το έχεις!»... «Εεεε!!»

    Φώναζε το προσωπικό, στο πέρασμα του. Στάθηκε δίπλα στις σκάλες που οδηγούσαν στη σκηνή, περιμένοντας να του δώσουν το πράσινο φως να προχωρήσει. Έκανε μικρά άλματα, κουνώντας τα χέρια του και το κεφάλι του.

«Έι.» του είπε η Celina. Εκείνος τη κοίταξε με απορία. «Το' χεις!» του είπε.

«Aiden βγαίνεις.» του είπε ο υπεύθυνος-κάτι που στεκόταν εκεί. Χωρίς καθυστέρηση, ο χώρος γέμισε καπνό. Τα φώτα, τρελάθηκαν. Τα ντραμς ηχούσαν προφητικά, αναγγέλοντας την άφιξη του.

«Για να σας ακούσω Madison Square Garden!» είπε απαλά. Οι φωνές των θαυμαστών σχεδόν κάλυπταν τη μουσική. Η Celina τον κοιτούσε να μεταμορφώνεται από νευρικό και απομονωμένο σε ένα κανονικό ροκ σταρ. Όπως ακριβώς ήταν. 

Behind the scenesDonde viven las historias. Descúbrelo ahora