เมื่อผมมาต่างโลกแล้วตกหลุมรัก [ BL 3P]

บทที่9:ความบังเอิญที่เมืองท่า

เมื่อแสงแดดยามเช้าลอดผ่านหน้าต่างกระทบกับดวงหน้าทั้งสองที่กำลังหลับพริ้ม ก่อให้เกิดภาพคู่รักที่งดงามอย่างประหลาด หากแต่ภาพนั้นก็หายไปอย่างง่ายดายเมื่อชายหนุ่มผมสีดำที่กำลังหลับอยู่ค่อยๆกะพริบตาตื่นจากห้วงความฝันแสนหวาน ดวงตาสีม่วงใต้เปลือกตาขาวซีดปรากฏขึ้นบนดวงหน้าหวาน ร่างเล็กขยับตัวจะลุกขึ้นจากเตียงนอนหากแต่พบว่ามีแขนแกร่งของคนข้างกายที่โอบรอบเอวบางของเขาเอาไว้ทำให้ไม่สามารถขยับลุกได้อย่างที่ใจนึก ปากบางยกยิ้มเล็กน้อย มือเรียวขาวขยับลูบผมสีม่วงด้วยความอ่อนโยน

" เซนครับ เช้าแล้วตื่นเถอะ" เดซี่พูดให้อีกคนตื่น ร่างบางพยายามยกแขนแกร่งให้ออกจากเอวของตัวเองแต่ไม่มีปฏิกิริยา จากคนที่หลับอยู่ ทำให้ต้องตีแขนอีกคนแรงๆ

" อือ เดซี่ครับ" เซนเริ่มรู้สึกตัวจากแรงตีที่ท่อนแขนจึงยกแขนออกจากเอวบางที่กอดไว้ จากนั้นก็ยันตัวเองลุกขึ้นนั่ง มือหนายกขึ้นเสยผมตัวเองที่ตกลงมาปิดใบหน้า แขนแกร่งยันตัวลุกขึ้นไม้ได้สนใจอะไรนักเพราะมันไม่ได้เจ็บขนาดนั้นอีกคนมีแรงน้อย มากสุดแค่เป็นรอยแดงจางๆไม่เกิดรอยช้ำด้วยซ้ำ ร่างแกร่งที่ลุกขึ้นจากผ้าห่มท่อนบนของเขาเปลือยเปล่าไร้อาภรณ์ปกปิดเผยกล้ามเนื้อเรียงตัวกันสวยงาม เพียงสักครู่ก็เดินเข้าห้องน้ำไปเพื่อทำธุระ ปล่อยให้ร่างบนเตียงนั่งเขินอยู่แบบนั้น

" แอบถอดเสื้อไปตอนไหนกันนะ"เดซี่ยกมือปิดหน้าตัวเอง ถึงจะรู้ว่าบางครั้งเซนมักจะถอดเสื้อนอนแต่นั่นมันตอนละเมอ ซึ่งไม่รู้เหมือนกันว่าร่างสูงละเมอยังไงถึงถอดเสื้อผ้าตัวเองไปโยนทิ้งที่ปลายเตียง เดซี่เคยพยามแกล้งหลับแล้วแอบมองว่าตอนไหนกันนะที่อีกคนจะถอดเสื้ออกแต่แน่นอนว่าเผลอหลับทุกครั้งไปจนไม่ได้เห็น ศีรษะเล็กส่ายหัวไปมาจากนั้นก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำที่ห้องข้างๆแทน

เมื่อเสร็จธุระ เดซี่ทำท่าจะเดินไปทานอาหารที่ห้องอาหารปีกตะวันออก ทว่าขณะที่จะเดินไปตามระเบียงนั้นก็โดนร่างสูงคว้าแขนไว้พร้อมลากไปทานอาหารในห้องนอน เซนสั่งให้คนรับใช้นำอาหารมาทานที่นี่เพราะต้องการใช้เวลาทั้งวันอยู่กับเดซี่ให้ได้มากที่สุด ซึ่งนั่นทำให้ร่างเล็กตรงหน้ามองด้วยความไม่เข้าใจหากแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป ทำเพียงทานอาหารเช้าในห้องนอนอย่างเงียบๆกันสองคนเท่านั้น