เมื่อผมมาต่างโลกแล้วตกหลุมรัก [ BL 3P]

บทที่18:โชคชะตาเริ่มเดิน

อึก..ที่ไหนกันนะ เขาลืืมตาตื่นขึ้นมาท่ามกลางแสงสว่าง สถานที่อันแปลกตาไม่คุ้นเคย กลิ่นของธรรมชาติและลำคออันว่างเปล่าไร้ซึ่งโซ่ตรวนผูกมัด จอมมารได้รักษาคำสัญญานั้นอย่างครบถ้วนร่างกายนี้ได้รับการหลอมรวมเข้ากับแก่นเวทย์ภายในอย่างปลอดภัย มีอาการบอบช้ำเพียงเล็กน้อยเท่านั้น นอกเหนือจากนั้นคือสมองของเขาที่ยังประมวลผลไม่ได้มากนัก

"ที่ไหน?" เสียงหวานเอ่ยถามโปรแกรม

{ อาณาจักรลิเลีย ผู้ทรงปัญญา เจ้าของทำสำเร็จวงล้อโชคชะตาได้เดินไปข้างหน้าแล้ว ตอนนี้ขอให้สำรวจอาณาจักรนี้และหาเจ้าของกำไล} โปรแกรมพูดอธิบายออกมาอย่างไหลลื่น มันได้แอบเอากำไลออกจากแหวนมิติของบุตรชายจอมมารแล้วใส่ในแหวนมิติของเจ้านายในโลกนี้เรียบร้อย หากมีอะไรติดขัดมันสามารถยื่นมือเข้ายุ่งได้บ้างเพียงนิดหน่อย

" งั้นหรือ แล้วผมควรเริ่มจากอะไรดี?" เดซี่ตั้งคำถามกับตัวเอง เมื่อไม่สามารถหาอะไรทำในตอนนี้ได้เลย ไม่สิเรียกว่าทำอะไรไม่ถูกจะถูกต้องกว่า พอไร้สิ่งเคยชินมันก็รู้สึกแปลกๆจริงๆสินะ " สำรวจละกัน"

คิดเองอะไรเสร็จสรรพร่างบางลุกขึ้นจากเตียงที่ไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่โรงแรมไหน..เมืองอะไรในอาณาจักรนี้ ขาเรียวก้าวไปทำธุระในห้องน้ำจากนั้นก็เดินออกมา ใบหน้าหวานหมองลงเล็กน้อย เขาค่อนข้างเครียดกับการที่ออกมาใช้ชีวิตคนเดียวโดยมีอะไรก็ไม่รู้ที่ไม่เข้าใจต้องทำ มือบางเคาะกลางอากาศเรียกแผ่นหน้าจอสีฟ้าขึ้นมา ตอนนี้สามารถเรียกใช้หน้าข้อมูลของโปรแกรมได้อิสระบ้างแล้วยกเว้นข้อมูลในส่วนสีแดงที่ไม่ได้สามารถเข้าไปยุ่งได้จนกว่าจะถึงเวลา

มือบางเลื่อนสไลด์หน้าจอคล้ายกำลังเล่นมือถือในชาติก่อน หาข้อมูลก็พอรู้ว่าอยู่ไกลจากเมืองหลวงของอาณาจักรลิเลียพอสมควร เมืองหลวงของอาณาจักรนี้มีชื่อเรียกว่าหอตำราแห่งปัญญา ซึ่งเขาอยู่เมืองผู้พิทักษ์ ตอนแรกก็นึกว่าจอมมารจะเช่าโรงแรมให้แต่พอเดินออกไปดูเล็กน้อยก็พอทราบ.. จอมมารสร้างบ้านหลังเล็กไม่สิซื้อให้จะถูกกว่า มันอยู่ตรงท้ายเมืองใกล้ป่า เรียกว่าห่างจากบ้านและทางสัญจรพอควรแต่ก็ไม่ได้เงียบถึงขนาดไม่มีึคนเดินผ่าน ประหยัดเงินได้ดี