เมื่อผมมาต่างโลกแล้วตกหลุมรัก [ BL 3P]

บทที่15:ลงโทษ

เดซี่รีบวิ่งกลับมายังปราสาทด้วยความเร็วเท่าที่ร่างกายตัวเองจะรับไหว ร่างเล็กที่วิ่งมานั้นมีน้ำหนักของต้นไม้ พืช สมุนไพรและลูกหมาที่อยู่ๆมันก็กระโดดเข้ามาในกระเป๋าโดยไม่ขออนุญาต ช่างเป็นลูกหมาที่ไร้มารยาทมากๆในความคิดของเดซี่ หากแต่ตอนนี้เขาไม่แน่ใจแล้วว่ากลับมาทันก่อนพระอาทิตย์ตกรึเปล่าเมื่อเงยหน้ามองก็เห็นว่าเลยยามเย็นมาได้สักพักแล้วเพราะพระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้าเพื่อเปลี่ยนเป็นช่วงเวลากลางคืน..

" ทันไหมนะ?" เดซี่พึมพำ มือเล็กยกขึ้นปาดเหงื่อที่ไหล่ออกมาตรงหน้าผาก ขาเรียวก้าวไปยังโดมแก้วหลังปราสาท เป็นสถานที่ๆมีเพียงเขาเท่านั้นที่คอยอยู่ในนั้น เพราะอีกคนตั้งใจสร้างไว้ให้..

เมื่อเดินมาถึงร่างเล็กวางกระเป๋าลงแล้วหยิบเหล่าพืชออกมาตั้งเรียงบนโต๊ะไม้ยาว จากนั้นก็โยนเจ้าลูกหมาไปยังพุ่มดอกซีฟรัสที่ขึ้นอย่างหนาแน่นอีกมุมของโดมแก้วจนมันร้อง เอ๋ง ออกมาด้วยความเจ็บ แต่สักพักลูกหมาสีขาวก็เดินมาคลอเคลียตรงขาของเดซี่จนน่ารำคาญ

" ขอทำงานก่อนได้ไหม.." ร่างเล็กก้มลงดุเจ้าลูกหมาที่ตามมาด้วยจนมันเดินไปนั่งมองอยู่เฉยๆแทน

" แอบออกไปไหนมาครับ?" เซนที่เดินมาเงียบๆก็รวบร่างบางเข้ามาในอ้อมกอด ใบหน้าก้มลงกระซิบข้างใบหูเล็ก ดวงตาทอแววกรุ่นโกรธอยู่ภายใน เขาเป็นห่วงอีกคนมากจริงๆ..ก่อนหน้านี้หลังจากคุยธุระกับมหาปราชญ์เสร็จก็ถูกท่านพ่อเรียกไปให้ทำความเข้าใจเกี่ยวกับเวทมนตร์ในร่างกายกว่าจะได้ออกมาตามหาก็พระอาทิตย์ตกดินเสียแล้ว

" เปล่า.." เดซี่พยายามเฉไฉแต่หลกฐานก็เด่นชัดทั้งพืชที่ไปเก็บมาและลูกหมาที่เท้า..

" แน่ใจหรอครับ หื้ม?"เซนเอ่ยด้วยรอยยิ้ม มือหนาก็หยิบลูกหมาบนพื้นมา" แล้วเจ้าตัวนี้คืออะไร? " รอยยิ้มค่อยๆกดลึกลงจนร่างบางเริ่มกลัว