Satılık Umut

Mavi Gözler👀

Doktor odadan çıktıktan sonra odada öylece kalmaya devam ettim normalde beni bilirsiniz bu haller bana göre değildir ama içimden kaçmak bile gelmedi çünkü ne yalan söyleyeyim merak ediyordum benim hayatımı kurtaran bunlada yetinmeyip bana kan veren kişiyi. Ben bile kendimi o kadar umursamıyorken o nasıl beni bu kadar umursuyordu?

Ailemden hiç kimse yoktu anneannem, babaannem falan daha önce onları hiç mi hiç görmedim ailem bu konudan bahsetmedi bende çok büyük bir eksiklik görmedim. Onun için annemle babamı kaybettiğimde bana destek olacak kimse olmadı. Ha arkadaşlarım vardı tabi ama onlarda muhtemelen bana ulaşamamışlardı çünkü telefonumu hepten kapatmıştım kimseyle irtibata girmek istemiyordum. Kahramanım gelene kadar biraz gözlerimi dinlendirsem iyi olacak diye düşündüm ve kapandılar...

Elimin üzerinde bir sıcaklık hissetmiştim istemeden bile olsa dudaklarımın kıvrılmasını sağladı şuan farkediyordum ki annemle babamın ölümünden sonra ilk defa tebessüm ediyordum. Göz kapaklarımı araladığımda o sıcak ellerin ve mavi gözlerin sahibini karşımda görmüştüm.Bana öylece baktı özellikle gözlerime, yeşil gözlerim vardı benim, annemden almıştım göz rengimi.

"Sonunda uyanmışsın bileklerini kesen kız"
"Haa" dedim birden afallayarak. Sırıttı ani tepkim hoşuna gitmişti."Ne oldu beyefendi hoşunuza mı gitti" dedim. Tamam şuan hastane odasındayız, o çok yakışıklı ve benim hayatımı kurtardı her şey çok romantik olabilir ama ben böyleyim, yapacak birşey yok.

"Evet" dedi gayet normal bir şekilde. Şeytan diyor yakışıklı makışıklı dinleme çarp ağzının ortasına bir tane. Ama neyseki öyle bişey yapmadım. Onun yerine sakin kalarak sormak istediğim soruları sormaya karar verdim."Beni buraya sen mi getirdin"dedim."Evet" dedi çok tatlı bir şekilde. "Nasıl"dedim."Aslında ben seni hastaneden koşarak ayrılırken gördüm tabi hastaneyi birbirine kattın, o sırada bana çarptın fark etmemiş olabilirsin, neyse sonra bende eve gitmek için arabama bindim yol dönüşünde seni yasak fabrikanın orada görünce senin için endişelendim peşinden geldim ve ne yazık ki çok geç kalmıştım geldiğimde bileklerini kesmiştin sonrada seni hastaneye getirdim.
"Yasak fabrika.." evet onca laftan sadece buna takılmıştım ne yapayım detaylar önemlidir!"Evet orası eskiden fabrikaydı ama şuan kullanılması yasak kimse nedenini bilmiyor, bilmekte istemiyor." "Hım" dedim son harfi uzatarak.
"Peki benimde sana sorularım olacak" Allahım ne soracağını biliyorum ama nasıl cevap vereceğimi bilmiyordum off en iyisi dürüst olmak adam benim canımı kurtarmış be, doğruyu bilmeye hakkı var gerçi doğruyu bildikten sonra boşu boşuna hayatımı kurtarmış olacak ama sonuç olarak o bir kahraman kahramanların gerçeği bilmeye hakları vardır.

"Senin gibi birini ölümeye ittiren şey neydi?"

"Annemle babamı kaybettim ben."dedim. Aklıma gelmişti ve istemeden yüzüm düşmüştü.

"Eee" nasıl yani hiçbir tepki vermemişti.

"Nasıl yani.." dedim şaşırarak.

"Ailesini kaybeden tek kişi sen değilsin her gün binlerce kişi ailesini kaybediyor zaten."

"Biliyorum ama benimki başka..."

"Nasıl başka, ne kadar başka? Sen en azından bu yaşına kadar aileni gördün ben onları bir kez görebilmek için ömrümü bile verirdim."

"Ben... ben bilmiyordum." diyebildim çünkü kendimi kötü hissetmiştim bencil ve kibirli olmaktan nefret ederim ama şuan kendimi çok bencil hissetmiştim.

"Hiç bir zaman isyan etme şükret. Allah her zaman sana doğru yolu gösterecektir sen yeterki sabırlı ol." Haklıydı nasılda bencillik etmiştim. Allah bu canı vermişti ve elbetteki zamanı geldiğinde de alıcaktı. Ama ben hiç bu yönden düşünmemiştim.

"Ben özür dilerim hiç bu şekilde düşünmemiştim sanırım biraz hatta biraz değil bâya bencillik etmişim."

"Özür dilemeni gerektirecek bir durum yok." dedi.

"Teşekkür ederim her şey için; hayatımı kurtarman, kan vermen, beni bazı  düşüncelerden arındırman, herşey için teşekkürederim."

"Teşekkür etmeni gerektirecek bir durum yok."

Evet  arkadaşlar umarım bölümü beğenmişsinizdir.

Hepinizi çok seviyorummm 😘 ❤

Devamı için oylamayı unutmayın❤