Acılarımın Kirası Ağır Gelince Umutlarımı Sattım 🍃
Bizim masalımızın ismi buydu sanırım 'Satılık Umut' Bizim umudumuz tükenmemişti çünkü. Biz onları satmıştık...
Acılarımızı ödemeden umudumuzu yaşayamayacağımızı bildiğimiz için belkide...
Yıkılan...
Annem babam buradaydılar beni çağırıyorlardı, onlara doğru adım atacakken omzumda bir ağırlık hissettim "Gitme" dedi. "Ama onlar beni çağırıyorlar" "Sen gidersen umut biter!" "Ama gitmek istiyorum, dayanamıyorum anlamıyormusun?" cümlemi bitirir bitirmez beni kendine çekti ve o kadar sarıldı ki kaburgalarım kırılacak sandım.
Hayır rüyamda değil gerçekten kaburgalarım kırılıyordu.
Öksürmeye başladım, gözlerimi açtım yatağımda o vardı Volkan.
"Ne işin var burada be."
"Dayanamadım, geldim işte."
"Evimi nereden biliyorsun."
"Konum öğrenmek çok zor değil."
"Derhal yatağımdan kalk yoksa polis çağırırım."
"Bir uyutmadın haa."
"Uyuma kalk git."
"Nasıl gideyim."
"Nasıl girdiysen öyle."
"Tamam sabah giderim." dedi ve beni kendine doğru çekerek yatağa yanına yatırdı. Kokusu çok güzeldi. Parfüm kokusu değil nasıl desem okyanus esintisi gibi yağmur sonrası gibi.
Bana baktı ve "Benden korkma sana zarar vermem sadece senle olmak istiyorum."
"Neden?"
"Bilmiyorum." Yüzüme bakarak " Gözlerini seviyorum" Ne? Tamam gözlerim yeşildi ama onun gözlerinin yanında renksiz sayılırdı, ama nedense söylediği söz hoşuma gitmişti. Diretmeden uyudum.
Sabah kalktığımda düşündüğümün aksine Volkan yanımda değildi, peki ya neredeydi bu gerizekalı?
Yatağımdan kalktım Volkanı arayacaktım ki telefonunu komodinimin üstünde gördüm, tuvalette olduğunu düşünerek banyoma girdim, elimi yüzümü yıkayıp dişlerimi fırçaladım.
Üzerimde dün uyumadan önce giydiğim hello kitteyli pijama takımım vardı. Umarım Volkan bunları üzerimde görmemiştir diye dua ederek, kırmızı kısa kol tişörtümü ve siyah penye şortumu giydim.
Kahvaltı hazırlamak için aşşağıya indiğimde onu gördüm. Domates doğruyordu. Domates doğrayan birine göre oldukça yakışıklıydı. (nutku tutuldu)
Yanına indiğimde beni fark etti "Günaydın"dedi.
"Günaydın" diyerek birkaç adımda yanına vardım.
"Yardıma ihtiyacın var mı?" diye sordum. Sanki yemek yapmayı biliyorum ya.
"Evet sıvı yağ nerede bulamadım da?" Hoppala soru çalışmadığımız yerden geldi, iyi de ben mutfağa hiç girmezdim ki böyle işlerle hep annem ilgilenirdi, nereden bileyim nerede?
"Bence evde bitmişti." (Allah' ım sen affet biliyorsun fazla sıkıntıya düşmedikçe söylemem.)
"Hımmm" dedi
"O zaman git bir koşu komşudan bir çay bardağı kadar iste." What dedin gülüm? Hah ben gidip komşudan yağ isteyecem öyle mi? Rüyasında görür.
"Ne ben mi?"
"Sen ya başka kim olacak?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
