DİP Meyus

Kalbi Kalbe Takmak

*Kadebostany-Castle
In The Snow
*Red-Already Over
*

Acılardı insanı kendine getiren ve sarsan.Belkide yaşamamış olsam bunca acıyı ,yazamazdım bu kadar.Bunu biliyordum biliyordum ama sırf bu yüzden teşekkür edemezdiniz acılarınıza.

Onlara sadece Emir için teşekkür edebiliyordum.Sonunda bana gelecek olanı bilseydim ağlamazdım belki bu kadar.O benim miladım olacaktı.Bunu hissediyordum.Hiç insan hissetmez miydi karşısında ki insanın ona neler yapabileceğini?

Kolları beni nihayet serbest bıraktığında birbirimizden ayrıldık ve bu hoşnutsuzluk duygusunu beraberinde getirdi.Utançla önüme döndüğümde az önceki kadar cesur değildim.

''Karnını doyur bir de çay yap.''dedi Emir utancımın üzerine gitmeyerek.

"Tamam sen şey yap ben şey ederim."

Arkamdan erkeksi kısa bir gülüş geldi fakat dönüp bakamadım.Saçmalıyordum yine.

"Tamam turuncu ben işime dönüyorum sen çayı getirirsin."dedi muziplik dolu sesi ile. O mutfaktan çıktıktan hemen sonra mutfağın küçük camını açarak temiz hava almaya gayret etmiştim.Ne zaman o yörüngeme girse kendimi sarsak hissediyordum.

Karnıma çok az miktarda yiyecek göndermeden evvel çay suyunu koymuştum.Şimdide  demlediğim çayın oturmasını bekliyordum.

''Bak güzel demlen bizi rezil etme Emir'e.''

Çay tıslayarak bir ses çıkardığında ona aferin manalı bakışımı attım.

''O kadar harikayım ki demlik bile cazibemden etkilenip dile geldi yahu.''

Kıkırdayarak bardak ve şekerleri bulduğum bir tepsiye dizerken çay da nihayet olmuştu.Onlarla birlikte evden çıkıp Emir'in yanına arka bahçeye ilerlediğimde Emir çimlerin üstüne yere oturmuş soluklanıyordu.

İşi bitmiş olmalıydı.

Elimdekileri dikkatle yere bırakıp aramızda tepsiyi koyarak yanına oturduğumda gözleri gök yüzündeydi.Üzerinde ki tişörtü değişmiş temiz bir tişört giymişti.Buna sevinmiştim zira hasta olması hoş olmazdı.

''Bunu içelim de yola çıkalım.''dedi Emir.

''Sizinkileri beklemeyecek miyiz?''

''Gelirler o zamana onlar.''

Kafamı usulca salladım.İkimizde farklı farklı düşüncelere dalarak orada oturduğumuz dakikalarda daha fazla konuşmamıştık.Emir neredeyse bir demlik çayı kendi bitirmişti.Çay aşkı beni şaşırtmaya devam ediyordu.

''Benim sana bir şey söylemem gerek.''dedim aniden zihnime sızan ve uzun zamandır kafamı oyalayan düşünce ile.Kaşlarını çattı.Ne olduğunu sorar  gibi bana baktığında derin bir nefes alıp vereceği tepkiyi düşünmemeye çalışarak ''Çalışmam lazım.''dedim.

''Yani param bitti bitecek bana bir iş bulursak iyi olacak.''

Sessizce bana baktığı saniyelerin ardından beni şaşırtarak''Tamam.''dedi.Asla bunu beklemediğim için ağzım hayretle açılmıştı.

''Sahiden mi?''

Kafasını salladı.

''Tabi turuncu hatta bildiğim bir iş bile var.''