DİP Meyus

Soğuk

Ne çabuk geldim ama değil mi?Değersiniz.Çaylar ,peçeteler hazırsa hadi başlayalım.

Bölüm Şarkıları:

AliFiru:İhtilal

Hüsnü Arıkan-Cem Adrian:Gönül Yarası

Bülent Ortaçgil-Birsen Tezer:Kimseye Anlatmadım

*

Bazen durup durup ellerimi izlerdim.Bence eller çok önemliydi.Hayır estetik bakımdan değil.Ruhsal olarak.Bir bebek annesinin rahminden ilk çıktığında ellerini öylece savurur tutunacak yer arardı.Güvendiği bir eli sımsıkı tutar bırakmazdı.

Eller kaderdi.

Eller bazen kalem bazen silah tutardı.Ne tutarsa o onun kaderi olurdu.Eller tutunmamızı sağlardı.Hayata,sevdiğimiz insanlara.

Birine kal demek için elimizi uzatır birini itmek için yine elimizi kullanırdık.Eller kaderimizin çizildiği yolda araçlarımızdı.

Ben ellerime baktığımda annemin saçlarını sevdiğim günleri anımsıyordum bu ellerle.Her anne gibi o da melekti benim için.Koruyucu meleğim.

Annemi ne zaman özlesem ellerimi izlerdim.Sanki ne kadar çok izlersem o kadar annemi unutmazdım.Şimdi ellerim bir adama tutunuyordu.O adam beni alıp göğsüne sarıp sarmalıyor yeni yetme kalbime yeni yeni duygular öğretiyordu.Ellerimle bir adamın kalbini avuçlamıştım ve onu kırmaktan canım pahasına kaçınarak yürüyordum.

Emir,dedim usulca.Ben senin ellerini her zaman ellerimde görecektim.

Kovalamacadan yorulmuş bedenimi raflardan birinin önüne iliştirdiğimde Emir'de yanıma oturdu.Bacak boyu benden o kadar uzundu ki bacaklarımıza bakarak arada gülüyordum.Bunu fark ettiğinde bana gülümsemişti.

''Çok mutluyum.''dedim usulca.''Biliyorum teşekkürü sevmiyorsun ama nasıl sana karşı bunu açıklayabilirim hiç bilmiyorum.''

Yana doğru dönmüş hafifçe ona bakıyordum.Kirli sakalları giderek uzuyordu.Saçları biraz uzamıştı ama yakın zamanda kestireceğini düşünüyordum.Buradan bakınca çok fena düşüyordum bu adama.Hayır hayır bu adama baş aşağı baksam bile düşerdim.

Aslında Emir ilk bakışta herkesin dikkatini çekebilecek bir adamdı.Yine de ben onun bana olan davranışlarına,tutumuna,ruhuna vurulmuştum.

''O püsküllü kafanı koy omzuma.''

Dediğini yaparak başımı omzuna yasladığımda Emir yan yan duran ellerimizi birleştirdi.Şimdi elim büyük elinin içinde kaybolmuştu.

''İşte bu kadar.''dedi usulca.''Bu edebileceğin bütün teşekkürler daha iyi hissettiriyor.''

Derin bir nefes alarak kalbimde ki bu sıkışmayı kaybetmeyi umdum ama asla kaybedemedim.Emir ile bir süre o kitap rafının önünde öylece kalmıştık.Konuşmadığımız her şey konuşabileceklerimizden daha güzeldi.

''Hadi kalk da evimize gidelim.''

''Evimize?''

''Hımmm.''dedi usulca.''Kaldırsana kızım koca kafanı omzumdan omzum çöktü.''