That Man 3: Nicket Leonbird (COMPLETED SPG)

Chapter 5

Sumunod ako sa kaniya habang nasa likuran niya ako. Nakayuko at hindi manlang makapag salita. Nag angat ako ng tingin ng bahagya, he has a masculine body and walks like a sexy model in front of me. I gulp and notice his veins in his arms. Parang naroroon na iyon at hindi na maalis-alis.

Napa isip na naman ako ano na naman ang gagawin niya? Paparusahan ba niya ako? wala naman akong maalalang may ginawa ako pero pag pasok ko sa opisina niya detetso siyang umupo sa swivel chair habang hawak ang ballpen niya. Kinakagat niya ang labi niya habang matiim na nakatingin sa akin.

Para akong isang prey at handa ng kainin ng Lion ano mang oras.

His last name suits to him very well, I almost smirking.

Nakatayo ako sa kaniyang harapan at titig na titig sa akin. Napalunok ako ng bumaba ang tingin niya sa legs ko hanggang sa aking dibdib. Para akong pinagnanasahan ng tahimik ni Nicket.

"Come with me." Tipid na sabi niya at hindi maalis-alis ang titig sa aking katawan. Itinirik ko ang mga mata ko sa kaniya at kinagat ang labi.

"P-po?" Pumiyok pa ako.

"Come with me to Manila Leonice, did you not hear me? I have some emergency meetings there and you have to accompany me."

"Accompany you? For what?" Gusto ko sabihin ang mga iyon pero parang umurong ang aking dila sa kaba. Pero hindi na masama bigla tulot akong ginanahan, manila? Ang bubay ko noon sa lugar na iyon kung saan ako nag aral at lugar na kung saan ay naging buhay ko na noon pang buhay ang aking mga magulang.

Napangiti ako habang nakatingin sa kaniya. "T-totoo?" Bumaling ang tingin niya sakin at ngumiti.

"Hindi para magsaya Leonice kundi para maging alipin ko." He was smirking, bigla akong nawalan ng gana. Ay oo nga pala, I'm his freaking maid at all.

...

Lumiligpit ako habang si manang ay tinutulungan ako. Alam niya kasi na matatagalan ako sa manila, at nga pala hindi alam ni manang na anak ako ng kung sino at mayaman na negosyante. Ang alam niya galing ako sa probinsya at nag hahanap ng magandang trabaho.

"Mag iingat po ako, pangako." Malungkot na saad ko pero masaya naman ako dahil makikita ko na ang syudad.

"Siguraduhin mo lang talaga Barbie, kasi ako susugod duon pag may hindi magandang nangyari sayo roon."

Niyakap ko siya ng sobrang higpit. Naging nanay nanayan ko na si manang simula nong pumanaw ang mga magulang ko siya na ang tinutiring kong pamilya.

"Salamat manang,"

Hinatid niya ako sa gate dahil anduon ang sasakyan ni Nicket at ilalabas na sa main gate.

"Mag ingat ka talaga." Tumango ako sa kaniyang bilin.

"Para po sayo manang atsaka po hindi naman ako pababayan ni Nicket--Senyorito." Muntikan ko masabi ang kaniyang pangalan.

Nakarinig ako ng busina ng sasakyan at nag madali akong yumakap kay manang at halikan sa pisngi pagtapos ay agad na sumakay. Tinignan ako ni Nicket ng maka-upo ako habang ang mga mata ay nasa suot ko. So ano na naman ang suot ko? Ayaw na ayaw niyang nag susuot ako ng mababa at nakikita ang leeg, at sa braso ko so mag mamadre ba ako ganon? Mag suot ng mahabang talukbong? O baka isang araw itapon niya ako sa kumbento para wala ng makakita sa aking lalaki.

Pero ang mga gusto kong sabihin na iyon ay hanggang sa pag iisip lamang pala. Hindi ko siya kayang sumbatan dahil nakakatakot ang awra niya. Hindi ko kaya, hindi naman gaano hapit ang pantalon ko, bigay ni Riza 'to kahit luma na tinangap ko parin. Lahat kasi ng pinag lumahan niya ay kaya kong bagayan sa ano mang uri ng damit.