A loner, but not in his heart

9

Ik stond in een deuropening die naar de wc leidde en keek naar het feestgedruis, er waren veel mensen en er hing een geur van zweet en drank, waarbij de zweetgeur overheerste. Ik had geen zin meer om te feesten, om mijn plan door te zetten, uit mijn comfort zone te komen en mezelf te ontdekken, maar ik kon ook moeilijk terug. Ik bleef een tijdje peinzen en overwoog mijn mogelijkheden, toen opeens een boom van een vent op me afkwam.

Ik raakte in paniek en nam alles wat ik wist van vechten door in mijn hoofd. Dekking houden, dat was alles wat ik me kon herinneren... Dit kon nooit goed gaan en zo mogelijk raakte ik nog meer in paniek dan ik al was. Van buiten zag ik er nog net zo ontspannen uit als ervoor, want ik wist maar al te goed dat hij alleen maar sneller zou aanvallen als ik me nietig toonde. Ik slikte, haalde diep adem en keek hem recht in zijn ogen.

'Hé gozer! Ben je vamplan daar de helutijd te staan of laatje muh nog naar de wc gaan of hoezitdat?'

Ik realiseerde me dat ik in de deuropening van de wc stond en dat deze "gozer" naar de wc wilde en me helemaal niet in elkaar wilde slaan. Ik haalde opgelucht adem en deed een stap opzij want ik besefte wel dat hij niet helemaal 100 was en als ik niet aan de kant ging ik alsnog een opdondertje kon verwachten. Hij gromde tevreden en liep de wc in.

Ik verveelde me en had echt geen zin om me in het feestgedruis te begeven, dus besloot ik mijn oude spelletje te doen en te kijken of het werkte om met nieuwe mensen in contact te komen.

Ik keek om me heen naar de mensen die niet aan het dansen waren, maar die waren allemaal druk aan het praten, ruziën of zoenen. Dus besloot ik op de dansende menigte af te gaan, op zoek naar een geschikte kandidaat. Iedereen was te druk bezig met zichzelf en lette niet op de omgeving, alleen op de nabije en er was ook niemand die zich bedacht dat er misschien iemand oogcontact zocht. Ik begon de hoop al op te geven toen ik de blik ving van een meisje met kort, blond haar wat in een staart gebonden was, en bruine ogen.

Ze wond er geen doekjes om want ze keerde zich af van een ander meisje (ik nam aan dat dat haar vriendin was) en liep op me af.

O, jeez wat had ik gedaan straks moest ik gaan communiceren met een volkomen onbekend iemand. Wat? Hoe? Waar praat je over als je iemand niet kent? Wat kan er mis gaan? Hoe voorkom ik dat?

Ik volgde haar met mijn ogen tot ze voor me stond, gelukkig begon zij het gesprek.

'Heey, ik ben Jodie en ik zag je naar me kijken dus ik dacht, kom, waarom ga ik niet even gezellig met hem kletsen en hier ben ik dan. Hoe heet je?' Jodie dus, ik was blij dat ze me een vraag had gesteld waar maar 1 goed antwoord op bestond want dan kon ik niet verkeerd antwoorden. Maar ik vond het ook wel logisch dat ik zou reageren op dat andere wat ze had gezegd, zou ik haar beledigen als ik zei dat ik niet naar haar keek, maar naar de mensen in het algemeen omdat ik op zoek was naar een geschikte gesprekspartner? Ik besloot dat risico niet te nemen en gaf gewoon antwoord op haar vraag: 'Ik ben Edillio, ...' Ze had een vraagteken op haar gezicht (wat haar gezicht een soort ongewone jeugdigheid gaf) alsof ze verwachtte dat ik nog meer zou zeggen....