The Bad-tempered Series 5: THE INTRIGUING LOVE

♛❤ Chapter 5❤♛

♛❤ Chapter 5❤♛

Ross:

Damn it!

That was not my plan on interfering a gun fire while I was on the road driving to my destination—but the other man was obviously got hit. The other guy on black suit—whom I presumed the one being guarded but turned out the opposite got sandwiched in the situation.

I have loaded guns with me—alangan namang hindi ko gamitin?

And those men with bonnets—I was too allergic with bonnets. So I target the two instantly. Shot the other on his head and the other on its neck.

Dead in a glimpse! I ran and get inside my car—cursed silently that I forgot to wear my face mask.

I arrived in the center of the city—this squatter area was a perfect nest for criminals. I slowly parked my car on the side of this narrow road. Kasama ng i-ilang mga nakaparadang mga motorsiklo—and the place was dark dahil walang poste ng ilaw.

I didn't get out.

Nagmasid ako sa paligid. Walang katao-tao sa pwesto ko ngayon but I knew rascals were lurking around.

Binuksan ko ng kunti ang bintana ng kotse at naamoy ko ang mabahong putik galing sa paligid. Siguro sa baradong kanal.

Damn it. What have the Brgy. Officials done in exchange of their salary?

May narinig akong tinig ng mga lalakeng lasing—nag-iinuman siguro sa unahan. Their voices echoed dahil wala ng ingay sa paligid.

"Miss! Miss..sabing halika muna dito—tigas ng ulo mo, a!" Those words rang like a bell on me. Lumabas na ako ng kotse.

See? My instinct never disappoints me. Sinilip ko ang pinanggalingan ng mga boses. Nagtawanan ang dal'wang kasamahan nito habang ang isang pinakamalaking lalake siyang pilit hinihila paupo sa bakanteng upuan ang babae.

"P-Parang awa niyo na po.. H-hinihintay na ako ng asawa't mga anak ko—" She was pleading. Her basket fell nang dakmahin ulit ito ng lalake sa buhok at hinila papunta rito—f**k!

I heavily stepped forward trailing their position.

"Wala kang asawa ngayon kundi ako! Hahaha! Hawakan niyo ang mga paa't kamay ng put*ng in*ng 'to!" I clenched my fist when she forcely carried the woman and placed on the table kung saan nagsibagsakan ang mga bote sa kalsada.

"Huwag! Huwag po..! May mga anak po ako!" She was sobbing hard but these f**king rascals had obviously got no souls—as what's their excuse after committing a crime?

Nagawa ang krimen dahil sa kalasingan o dahil lulong sa droga—at humihingi sila ng kapatawaran!

F**K!

The monster was unbuckling his belt while the other two were deviously laughing and waiting for their f***ing turn—but hell no.

Hinila ko ang buhok ng lalakeng siyang pinakamalaki sa tatlo at dahil matangkad ako—I level on his height.

"Wala na ba talaga kayong konsensya na kahit nagmamakaawa na ang tao—wala pa rin kayong pakialam?Ha!?" Nagsalubong ang aming mga mata pero mas nanlilisik ang mga mata ko—I was wearing a black face mask now.

"Ulol! Kung sino ka man—!"

Malakas ko itong tinuhod. I swiftly got my pocket knife and slashed on his male being—it was f***ing visible to me since naka-brief na ito. Malakas itong humiyaw coz I had taken away his happiness tonight!

Pinalibutan ako ng dalawa habang hawak ng mga ito ang basag na bote.

Let's see how it works on my gun.

Binunot ko ang baril ko. When they had seen it—kaagad na kumaripas ng takbo ang mga lalake. Yet they were not getting away this easy.

I aimed my gun both on their knees—two shots from my silencer handgun. And two wounded men fell right on the street.

Lumapit ako sa dalawa.

Right now—they were pleading not be taken away.

"H-Huwag.. Ma-Maawa kayo—"

Nang makalapit ako sa dalawang parehong natumba at magkatabi ngayon—where I shot the other on his right leg and the other on his left.

Inapakan ko ang magkabilang hita ng dalawa at dahil makapal ang boots kong suot—mas napahiyaw sila sa sakit.

"Bakit? Naawa ba kayo sa babae kanina nang sabihin niya na gusto na niyang umuwi dahil may mga anak siya?" Diniin ko pa ang pagkakaapak sa bandang may sugat ang dalawa.

F**k!

I am cold—I got no reserve mercy for them!

Para ko lang naririnig ang mga magulang ko na nagmamakaawa pero pinatay pa rin nila! Itinutok ko ang baril ko sa dalawa.

"H-Hindi na mauulit! Hindi na mauulit—magbabago na a-ako.. Maawa po kayo—huwag niyo akong patayin." Really?

Well, then. I put my gun down. "Kakatayin ko kayo sa susunod." That was not a warning but a promise. Saka ako tumalikod at pinuntahan ulit ang lalakeng naglulupasay sa gilid ng kalsada. Serves him right!

Dahil kung hindi ito ang naabutan ko at na-rape ng tuloyan ang babae?

Babasagin ko ang bungo nilang tatlo!

Papasok na sana ako ng sasakyan ng may humawak sa braso ko. Bigla akong naalarma. I swiftly wrenched its arms.

"M-Magpapasalamat lang ako sa'yo.." Ang babae pala kanina. I showed no emotions in my eyes—tumango lang ako at binitiwan ang braso nito.

"Huwag ka ng magpagabi sa susunod. Umuwi ka na sa pamilya mo." Matigas kong wika rito saka mabilis itong tumalikod at lakad-takbo ang ginawa. I followed her shadow until she turned to the next street.

Sumakay ako ng kotse ko at umalis sa lugar.

That's enough for tonight, Axeil Ross.