Big brother

Part 9

Dani's POV

"heb je Luke al gesproken?" ik schudden me hoofd en deed de deur dicht.

"Maar jij was bij hem...tell me!" steph zat op me bed en keek naar haar handen.

"Hij voelt zich heel kut...je hebt hem nog nooit geslagen Dani..hij moest huilen, ik vond het echt zielig!"

"Hij vloog Calum aan zonder reden...en dan heb jij medelijden met hem? echt belagelijk!"

"Je neemt het op voor Calum? terwijl hij al die tijd zo tegen je deed.."

"En door wie was dat?"

"Het was zijn eigen keus om het te doen Dani!" ik keek haar boos aan en deed mijn armen over elkaar.

"Gaan wij nu ruzie maken om Calum en Luke? want dat is echt belachelijk!" Ze schudden haar hoofd en keek me aan.

"Ik wil geen ruzie, maar je moet met hem praten Dani...hij voelt zich echt kut!" ik knikte en liep mijn kamer uit. ik liep naar de kamer waar Luke en Michael sliepen en klopte aan.

"Ja?" ik deed de deur open en zag Luke zitten. zijn ogen waren rood en dik van het huilen.

"Kan ik met je praten?" hij knikte en veegde zijn tranen weg met zijn mouw. Ik nam plaats op het bed en keek hem aan.

"Vertel.." hij keek me aan en ik zag tranen komen.

"Het spijt me Dani..het spijt me echt...ik zag niet wat ik deed met jou of met Calum. toen je me sloeg kwam het bij me binnen...je hebt me nog nooit geslagen..ik..het spijt me oke.." hij veegde een traan van zijn wang en keek naar zijn handen.

"Ik snap gewoon niet waarom je het deed...waarom je me verbied om met hem om te gaan...om met een jongen samen te zijn...ik snap het gewoon niet." hij keek me niet aan.

"Ik weet namelijk dat jij en Stephanie een verleden hebben." zijn hoofd schoot op en hij keek me eindelijk aan.

"En ik vond het helemaal niet erg dat jullie elkaar leuk vonden...ik zou het juist leuk vinden omdat ik dan zeker weet dat je een goed meisje hebt...iemand die je niet voor de gek houd, of alleen om de band bij je wil zijn. Tussen ons is het oké...maar je bent verandert Luke..ik had alleen gehoopt dat je ook zo dacht." En met dat stond ik op en liep ik de slaapkamer uit. Ik stond in de hal en keek voor me uit. ik wou dat hij nooit beroemd was geworden..dan was hij nog dezelfde Luke als toen we klein waren. Mijn grote broer waar ik altijd bij terecht kon, die er altijd voor me was..die me hielp als ik pijn had.

"Dani?" ik schrok op uit me gedachten en zag Calum staan. Ik stapte naar hem toe en sloeg me armen om hem heen. hij hield me stevig vast en ging rustig met zijn vingers over mijn rug.

"Gaat het?" ik schudden me hoofd.

"Het komt echt wel goed, je weet hoeveel Luke van je houd en om je geeft. je bent zijn kleine zusje en daar is hij zuinig op.." ik keek hem aan en veegde me tranen weg.

"Waarom verdedig je hem? hij heeft je in elkaar geslagen.."

"Hij blijft me vriend...me beste vriend..of hij me nu voor me bek slaat of niet. ik wil jullie niet zo zien.." ik glimlachte naar hem en voelde dat hij mijn over gebleven tranen weg haalden met zijn duim. Het voelde fijn als Calum me aanraakte. zo'n gevoel dat je nooit meer kwijt wil.

"Ga nog een keer met hem praten. misschien knap je er van op!" ik knikte en glimlachte naar hem.

"Dankje Calum." ik gaf hem een kus op zijn wang en liep naar de keuken. ik pakte wat drinken voor mezelf en ging aan het kookeiland zitten.

"Danii!" ik keek om en zag Mijn kleine neefje. Tygo.

"Tygoo!" ik tilde hem op en gaf hem een kus.