My Secret Band Life

Hoofdstuk 13: Meneer Pewla.

Hey Guys!

Sorry, sorry, sorry en nog eens sorry!

Ik wou echt veel eerder komen maar 2 september (een dag na me laatste update) begon mijn school en ging ik naar de 1e wat natuurlijk best wel wennen was en toen ik echt gewend was had ik het heel druk met leren en huiswerk maken.

Maaaarr ... ik ben nu weer 'terug' met een nieuw chapter voor jullie,

maar voor ik daaraan ga beginnen wil ik nog 1 ding zeggen: Thank you guys so much! Jullie zijn echt geweldig! Ik had nooit verwacht dat ik 700+ reads zou krijge maar alsnog heb ik het wel door jullie!

Oké nu ga ik maar echt beginnen aan het hoofdstuk voor jullie!

Trouwens nog 1 fun fact: Ik ben morgen jarig! Dan word ik 13. :)

Voor degene die dit misschien later lezen morgen is het 26 september haha.

Maar oké nu ga ik echt beginnen aan het hoofdstuk!

---

Angel's P.O.V -

Het was al lang 12 uur geweest en me ogen vielen de heletijd dicht maar toch moest ik van mezelf door blijven zoeken naar de informatie die ik zocht over het ziekenhuis en hun onderzoekspartner.

Want wanneer ik weet welk bureau het bloed van Emily heeft onderzocht weet ik of er een kans bestaat dat ze toch een ziekte heeft, en pas op het moment dat ik daar wat over weet ga ik naar de vader van Emily of Emily zelf.

'ANGEL! GA NU HEEL SNEL SLAPEN JIJ! JE MOET MORGEN OOK WEER NAAR SCHOOL!' riep me vader die ineens in mijn kamer stond.

Ik keek hem geschrokken aan en knikte als teken dat ik ging slapen 'mag ik me misschien omkleden zonder dat je erbij staat?' vroeg ik met een schore stem aan hem, als antwoord liep hij mijn kamer uit en begon ik me om te kleden.

Mijn vader kennende zou hij zo nog wel een keer terug komen of ik echt sliep, en ja hoor daar had ik gelijk in.

Na nog geen 10 minuten hoorde ik mijn slaapkamer deur zachtjes open gaan en deed ik alsof ik sliep zodat hij weg zou gaan en ik verder kon met mijn 'onderzoek'

Ik hoorde hem zachtjes dichterbij het bed komen, ik kneep me ogen nog iets steviger dicht en hoopte maar dat hij me niet door zou heben en gewoon weg zou gaan uit mijn kamer.

Eindelijk was mijn vader weg uit mijn kamer en kon ik weer verder op mijn laptop, ik stond voorzichtig op uit mijn bed en ging achter me bureau zitten.

Ik klapte mijn laptop open en de pagina van het ziekenhuis waar ik net op aan het kijken was voor mijn vader binnen kwam opende weer automatisch.

Zonder te veel geluid te maken zocht ik verder en verder maar ik kon er gewoon echt niets over vinden op de website van het ziekenhuis.

Ik opende mijn ogen langzaam en keek nog half slapend op mijn mobiel die naast me op mijn bureau lag en zag dat het al 9 uur was, fuck! ik heb me verslapen, ik had me wekker nog wel gezet!

Zo snel als ik kon kleedde ik me aan, ontbeet en stapte op de fiets richting school.

Toen ik de klas binnen kwam lopen keek iedereen me natuurlijk aan, ik haat dat echt hé dat heel de klas je aanstaart zonder dat ze iets zeggen of doen, ze kijken gewoon.

'En waar kom jij zolaat nog vandaan mevrouw?' vroeg mijn Engels docent om de stilte te verbreken 'het spijt me ontzettend mevrouw ik heb me verslapen doordat ik gisteren weer bij Emily in het ziekenhuis was en toen me vader me op kwam halen kreeg hij auto pech waardoor ik tot heel laat in het ziekenhuis gezeten heb.' loog ik maar zodat ik niet na hoefte te blijven, en gelukkig geloofde ze het maar ze vond het wel dom dat ik niet gewoon naar huis was gaan lopen.

Na Engels kwam me buurmeisje en beste vriendin Leyla naar me toe en vroeg ze waarom ik die ochtend niet met haar had mee gefietst naar school en ik vertelde haar het echte verhaal.

Het lesuur daarna had ik Frans toen meneer Pewla ineens de klas binnen kwam lopen en vroeg of ik even mee kon komen naar zijn kantoor.

Toen we in zijn kantoor zaten zag ik Leyla daar ook zitten 'what the fuck Leyla!?' riep ik uit.

'Wat heb jij tegen meneer Pewla gezegd dat ik naar zijn kantoor mooest komen?' vroeg ik aan haar maar ze glimlachte alleen maar naar me.

'Ik denk dat u dat zelf het beste weet mevrouw.' zei meneer Pewla toen opeens.

Ik keek hem nog even vol onbegrip aan maar toen begon ik te begrijpen waarom ik en Leyla hier zaten.

Ik worp nog een boze blik toe naar Leyla en besloot haar toen terug te pakken.

---

Dit was het hoofdstuk alweer!

Hoe willen jullie dat Angel Leyla gaat terug pakken? Ik heb zelf natuurlijk al wel een idee maar ik vind het ook leuk als jullie je ideeën achterlaten waardoor ik weer meer inspiratie krijg en dat kan het verhaal natuurlijk ook weer totaal veranderen wat gewoon leuk is!

Hoe dan ook laat hieronder in de comments maar achter hoe jullie willen dat Angel Leyla terug gaat pakken!

Lovee,

Merel.