Mutation Infection - The Invaders [ Completed]

Chapter One

Rutch POV's

_
"Is this what you call paradise?"  buong pagkadismaya ko.

"My gush ang pangit dito! Wala na ba kayong ibang place na maipagmamayabang, bukod dito?"  dagdag lekramo ko sa walang kwentang services nila.

Kung makapag advertise kasi sila. Aakalain mo talaga na ganoon ka ganda at kagaling ng ino-offer nilang recreation services. Ngunit iyon pala. Ang layo sa inaasahan mong reyalidad. Tsss. Bweset!

Sa lahat na nandito ako lang ang may tapang na mag react at magsabi ng totoong nararamdaman. Palibhasa kasi, mga kasamahan ko mga tuta pa kasi.  Mga duwag at mukhang bahag ang mga buntot. Dahil obviously, takot sila sa mga taong  pasimuno nitong camping trip na ito! Ang duduwag talaga!

"I'm sorry if we disappoint you, Miss Rutch Zaavedra. But this is the final and the only place, that we can offer for you, as of now. Kung hindi mo nagustohan. Well, wala ka ng magagawa, kundi pagtiisan mo na lang ang lugar na ito." suplada pang tugon ng baklang Assistant H.O

'Ano daw? Pag titiisan ko? Sa malaking registration fee na binayad ko? Magtitiis ako?  Abah, ano 'toh lokhan na lang lahat? Naku, kung sila mapagtya-tyagan ang lugar na ito. Pwes, ako hindi!'

kaya mas lalo akong na imberna sa sagot niya.

"At hanggang kailan naman ako magtitiis, after kong mag bayad ng 15k na registration n'yo, huh?" giit ko sa presyong kinamkam nila.

Nag-iinit na bumaling sa akin ang baklang balasubas.

"Hanggang sa bumalik ang yatch na sinakyan natin. Alangan namang lalangoyin mo ang dagat patawid, noh?" pilosopong sagot niya pa.

"Nang-aasar ba kayo, huh?" napipikon kong asik.

"Ay hindi! Gusto mo ba itapon na lang kita mula rito, patawid sa kabilang ibayo, huh? Ano gusto mo?" pamemeywang pa sa akin ng intrimitidang bakla.

Kaya umusok ako lalo at mukhang sasabog na nga ako sa pikon at galit.  Mukhang ganoon na nga ka kapal ang kanilang mga mukha para ganitohin niya ako. Tae siya!

Kahit na 16 years old pa lang ako ngayon. Alam ko ang tama at mali. Kaya tatayo ako at mag-iingay ako, hanggat gusto ko. Lalo na't kapag argabyado na ako masyado.

Buong tapang kong hinila ang tobol na Asistant H.O. Wala ng manners kung wala ng manner. In the first place. Sila ang unang nanlokoh sa amin.

Kaya kahit gusto man namin mag-quit. Magsumbong sa parents namim. Wala na kaming magagawa. Dahil nandito na kami sa ewan kong saang cheap na island na wala pang signal.

"Kailan nga iyon babalik? Later ba, tomorrow, sa makalawa or what? Maging specific naman kayo!" buong gigil kong paglilinaw sa litseng scammer.

"Maybe next year or never." antipatikong sagot niya. Matapos ay tinalikuran pa ako habang pakinding-kinding na naglakad ang litse!

"What?" anas ko na halos kinabilog ng eyeball ko 

"I can't live longer here. I want to go home. I rather be at home. Kaysa mag-spend at aksayahin ang mga araw ko rito!" protesta ko habang sinusundan siya.

"Kung alam ko lang talaga na ganito ang camping trip na ito. Hindi na sana ako  sumama at nag-aksaya ng pera sa walang kwentang trip n'yo. Tingnan n'yo nga ang location n'yo. There's nothings new or even an interesting things, to do in here.  Everything is just a damn BORING!" himutok ko.

Bahala na kung sabihan nila akong maingay. Buti nga iyon eh. Nang sa ganoon pa-uwiin na nila ako.

Ngunit habang talak ako ng talak. Ito namang haliparot na bakla. Tila may sariling mute button sa buhay. Para ipamukha sa akin na wala siyang narirnig, na hindi niya naririnig ang mga talak ko. Kaya mas lalo akong na imberna at asar na asar sa kanya.