MELEK #Wattys2021

5.BÖLÜM

Alışın Ne Kadar da Kuvvetliymiş Be Hayat;
Benden Aldıklarını Nereye Koyuyorsun Merak Ediyorum . . !

~Leman Teyze~

Uyandığımda Selim'i göremedim. Ayağa kalktım ve etrafa bakınmaya başladım. Hastanenin her tarafına baktım, fakat hiçbir yerde bulamadım. Endişelenmeye başlamıştım. Geri odanın olduğu yere geldim. Camdan içeriye doğru baktım. Bir süre baktıktan sonra Halil' in elinin oynadığını gördüm. Gözlerime inanamadım. Ardından eliyle ağzındaki oksijen maskesini çıkardı. Büyük bir heyecanla hemşireyi çağırdım. Hızlıca Halil'in yanına geçtiler. İçerden Selim diye sayıklıyordu. Hemen Selim'e haber vermem gerekiyordu. Telefonumla Selim'i aradım fakat ulaşılamıyordu. Hastaneden çıkıp aramak istedim. Tam hastanenin çıkış kapısına ulaşmıştım. Bir anda ambulanstan birinin indirildiğini gördüm. Ambulanstan ilk Asya indi. Ardından sedyeyle Selim. Olduğum yerde kaldım. Gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Asya yanıma koştu. Büyük bir korkuyla 'Leman Teyze' diye bağırıyordu. Fakat ben hala olayın şokundaydım. Olduğum yerden hızlıca Selim'in yanına koştum. Sedyeyle götürüyorlardı ve hareketsizce yatıyordu. 'noldu?' diye bağırıyordum ama kimse bişey söylemiyordu. Hızlıca yoğun bakıma geçirdiler. Bir köşeye çöktüm ve sessizce ağlıyordum. Yüreğim sızlıyordu. Bir yavrum kendine gelmişti ama şimdide diğer yavrum gidiyordu. Yüreğim sızlıyordu. Olduğum yerden kalkıp Asya'ya doğru yöneldim. Onunda yüreği sızlıyordu fakat göstermiyordu. Asya' ya sordum, 'noldu Selim'e?' ama cevap vermiyordu. Sadece ağlıyordu. Ardından konuşmaya başladı.

~Asya~

Selim sahilde tek başına oturuydu. Yayına oturdum ve sordum 'sen birinimi kaybettin?'
Bana Meleği anlattı. Sonra denizi izlemeye koyulduk. Uyuyakalmıştım kalktığımda Selim'i yerde kıvrılırken gördüm. İlacını denize düşürmüştü. Atladım ve çıkardım. Ardından ilacına ağzına sıktım fakat bir süre sonra bayıldı ve hareketsiz bir şekilde yerde yatmaya başladı. Korktum ambulansı aradım. Nolur Leman Teyze ona bişey olmasın.

~Leman Teyze~

Bir süre Asya'ya baktım. Ardından onu bağrıma bastım. Çok kötü durumdaydı. Sırtını sıvazladım ve 'korkma kızım bişey olmıycak Selim güçlü çocuktur abisi gibi iyileşicek.

Aradan iki saat geçmişti. Doktorlardan yarım saat önce haber gelmişti. Selim'in iyi olduğunu fakat ilacı geç verildiği için nefes almakta biraz zorlanmıştı. O yüzden oksijen tüpüne bağladıklarını söylediler. Artık yapmamız gereken uyanmasını beklemekti.

Doktorlar çok yakın bir zamanda uyanıcağını söyledi. Halil, Asya ve ben sabırsızca Selim'in uyanmasını bekliyorduk. Halil'i tekerlekli sandalyeye koyup birazcık dolaştırmamız gerekiyordu. Belki geldiğimizde Selim uyanmış olurdu. O sırada bir hemşire yanımıza gelip Selim'in uyandığını söyledi. Heyecan içinde birbirimize sarıldık.

Hızlı bir şekilde Selim'in odasına ilerlemeye başladık. Odanın önüne geldimizde Selim gözlerini açmış bize bakıyordu. Bı an abi diye sayıklamaya başladı. Halil'i sandalyeyle beraber Selim'in yanına geçirdik. Selim abisini karşında görünce şaşkınlık içerisinde kaldı.

~Selim~

Gözlerimi açmış ve kendime gelmiştim. Abimi karşımda görünce bir an olsun bunun rüya olduğunu sandım fakat sonradan anladım abim gerçekten kendine gelmişti. Ama bana ne olduğunu neden burada olduğunu hiç hatırlamıyordum. En son Asya'yla bankta oturuyodum.

Bir an kendimle konuşmayı kesip Leman Teyzeye döndüm ve bana ne olduğu neden burda olduğumu sordum.

Leman Teyze kriz geçirdiğimi söyledi. Ambulansla beni hastaneye getirmişlerdi fakat olanların hiçbirini hatırlamıyordum.