Ήταν εκείνος.
Με ματια ,που μεσα τους καθρεφτίζονταν θαλασσες.
Με μαλλιά,που θα τα ζηλευε μέχρι κι ο ήλιος.
Τα χείλη του....τα ρόδινα χείλη του..άλλοτε απαλα σαν απο τριαντάφυλλο,άλλοτε αγρια σαν σπασμένο γυαλι..Χιλιοδαγκωμενα ,απο τα σ'αγαπώ που πήγε να μου πει...
Υπέροχος.Απλα υπεροχος.
Με μόνο ένα ελάττωμα .
Με πληγώνει.Με πληγώνει πολυ.
Με καταστρέφει.
Σαν ναρκωτικό κυλάει στις φλέβες μου.
Κι δε μπορώ να το σταματήσω.
Μου αρέσει.Τώρα είμαι ηλίθια ή τρελή?
Ή απλα ερωτευμένη?..
