Menekşe

2

Sabah sabah üstümde tepinen Dilaradan başkasıysa benden çekiceği var . Umursamazca gözlerimi açıp
" Sanada günaydın Dilaracım"
Omzunu silkip zıplamaya devam etti , aynı anda kahkaha atıyordu .
" Uyan artık onca efor sarf ettim bak , görüyomusun senin yüzünden 2 kilo falan verdim burda "

Dilara mı ? kilosu yerinde bi kızdı zayıflamaktan hiç hoşlanmazdı , herkes kilo vermek için can atarken o kilo alma peşindeydi .

Yere inip üstünü başını düzeltip odadan çıktı , çıkarkende bağırmayı ihmal etmedi
"5 dakika sonra hâla o yatakta yatıyor olursan bu evde çatışma başlar Asya Derin ."

Bende kalkıp kendime çeki düzen verdim , hava soğuk gibiydi aslında yaza girmiş sayılırdık ama ben üstüme paha biçilmez beyaz uzun kapşonlumu , altımada ev şortumu geçirdim .

Pencerenin önünde bıraktığım telefonu aldım , bir sürü mesaj ve çağrı vardı , kimden mi annem .

Telefonu geri bırakıp mutfağa doğru geçtim , nede güzeldi ikinci bir ailem vardı . Zor zamanlarda , en mutlu zamanlarımda sığınabilceğim , tereddüt etmeden sarılabilceğim bir insan vardı . Şimdi geçmiş yemek hazırlıyordu , ne yapsam hakkını ödeyemezdim Dilaranın , o benim için çok özeldi .

" Yardım lazım mı ? "

Boğazını temizledi " Yok kuşum sen tabakları masaya koysan yeter ben halletim ."

Masayı ayarlamıştım , yemekler gelince beraber silip süpürdük masayı , dünden beri açtım bu kadar yememe rağmen yine açım ama olsun .

Masayı kaldırırken sordu " Anlatıcak mısın ? , yoksaa sonsuza kadar susucakmısın "

Biraz duraksadım " Anlarsın ya , aynı şeyler biraz tartıştık o kadar."

Dilaraya hiç bir zaman doğru düzgün anlatmamıştım , bunun bir nedenide babasıyla arasının çok iyi olmasıydı , kıskanıyor değildim ama üzülüyordum kendi halime . O ve babası birbirlerine çok uzakta olsalarda hep araları iyiydi .

Dilara anlayış gösterip dolaba doğru giderken kolumu sıvazladı . Bense ellerimi durulayıp salondaki kanepeye geçtim .

Anılarım canlanmıştı bu salondaki anılarım . Kerem biricik sevgilim , hayata veda ettiğinde ilk buraya gelmiştim , ne yapıcağımı hiç bilmiyordum . Ellerim üstüm hep kan içindeydi , onu orda bırakıp buraya koşmuştum . Dilaranın dehşete düşmüş yüzü , kanlara bulanmış ellerim en kötüsüde Keremin yerde yatışı hiç aklımdan çıkmıyordu .
Heryerde her sokakta istanbulun her köşesinde anılarımız vardı , sekizinci sınıf aşkımdı benim . Üç yıllık ilişkimiz hayata veda etmesiyle son bulmuştu , bir yıldır yokluğu hep kalbimde , ne mezarına gitmiştim nede onunla ilgili konularda bulunmuştum . Dün onunla tekrardan konuşmak birazda olsa iyi hissettirmişti , uzun zaman sonra belkide dün kabullenmiştim öldüğünü .

Daha fazla salonda duramıycağımı anlayıp odaya geçtim. Altımdaki ev şortunu çıkartıp kotumu giydim .

Kapıya doğru yürüdüm " Dillaraaaa "
Allah bilir nerdeydi , evde kendimizi sık sık kaybederdik zaten .

Elindeki çamaşırlarla telaşlı telaşlı yanıma geldi " Geldim , geldim ."
Biraz soluklandı " Kız nereye böyle ?"
Küçük bir kahkaha attım , yüzündeki ifade eşsiz komikti " Eve gidiyorum , ee bu gün pazar yarın kursum başlıyor , hem annemi bi göreyim hemde kitaplarımı falan ayarlıyıcam ."

Yüzünü ekşiterek " Bende bu gece eğleniriz diyordum ,neyse ."
Yanaklarımdan öperken " Git bakalım sonra haberleşiriz "

Yaklaşıp sarıldım, sporlarımı giyip durağa doğru yürümeye başladım .