“Pardon?!” Zegt mijn vader, terwijl ik aan het stikken ben in een sliert spaghetti – die vast zit in mijn keel. Mijn moeder helpt mij van het stikken, en mijn vader blijft Niall dodelijk aankijken. “Z-Zei ik iets verkeerd?” Vraagt hij. Hij heeft geen totaal geen idee wat hij zojuist voor iets heeft gezegd. “Ja, wat is yolo?” Vraagt mijn vader en ik grinnik, maar daardoor begin ik weer te stikken. Niall kijkt me raar aan, en dat snap ik.
“Oh, het betekend ‘You Only Live Once.’ Yolo.”
“Aha. Ik vind dat alleen niet echt een rede.” “We zijn maar één keer jong meneer – daar moeten we van genieten. Als u vind van niet, dan zou ik het erg vreemd vinden. Elke ouder wil toch het beste voor zijn of haar kind?” Niall lijkt heel erg deftig te praten, maar ik heb geen idee of hij het expres doet of dat dit gewoon hem is. Ondertussen adem ik weer normaal en mijn vader laat een diepe zucht uit zijn neus waaien. “Ik wil het beste voor mijn kind, ja. Julia moet daarom ook op tijd naar bed. Dat is het beste voor haar.”
“En de vrijheid dan? Het is zomervakantie, meneer. Ze heeft zes weken om in haar slaapritme te komen en dat gaat echt wel lukken.” “Laat maar, eet je eten op. Ik vind het oké als je met haar omgaat, maar dit van gisteravond gebeurd niet meer.” Zegt mijn vader en neemt een hap van zijn spaghetti.
* * *
“Dat van je vader, dat eh.. – kan ik niet beloven.” Zegt hij en geeft de meest aantrekkelijke grijns. Ik hoor mijn moeder en vader vanuit de eetkamer alles afruimen, terwijl de krekels buiten enorm veel geluid maken. Niall zijn glinsterende ogen leiden mij het meeste af. “Snap ik. Ik ook niet namelijk.” Knipoog ik, waardoor hij zonder geluid glimlacht naar de grond. “Sorry dat ik je vanmiddag geen goedemorgen berichtje of zoiets stuurde. Ik eh – was tot laat uitgeslapen.” “Het is niet erg.” Verzeker ik hem. “Dus, ik zie je morgen?” Zegt hij en ik denk na. “Wat dacht je van nu?” “W-Wat? Je gaat het met me doen?” Zijn ogen worden groot van geluk, maar mijn mond valt open. Ik was even vergeten dat ik hier wel met Niall sta te praten. Degene die elk meisje mee naar bed neemt.
“N-Nee, laat maar.” Zeg ik en sluit de deur snel. Ik leun er tegen aan met mijn rug en zak naar de grond. Ik zucht even diep en denk dan na. Gosh, het is Niall en ik bestuur hem, maar het enige wat ik niet bestuur is zijn persoonlijkheid. En die persoonlijkheid kan ik ook niet veranderen. Hij zal iemand blijven die al die rare meiden hier mee naar zijn kamer neemt en een wilde nacht mee beleeft. En hij zal nooit degene worden die een echt goed vriendje kan zijn. Laat staan het alleen laten zien dat hij het kan, maar hij kan het niet – dat weten we allemaal.
- Niall’s point of view -
Ik trek haar bovenstuk uit en gooi het ergens door de lucht. Ik zoen haar ruw en zuig aan het vel van haar nek. Ze roept mijn naam uit, vanwege genot. Ik trek haar bh los en draai onszelf om, zodat ik boven haar hang. Ik leun met mijn armen naast haar lichaam, zodat mijn gewicht niet op haar ligt. “Je bent zo geweldig.” Zeg ik, terwijl ik haar broek uittrek. “Kom hier.” Mompelt ze en begint mijn lippen ruw te verbinden met die van haar. “Ik haat je.” Mompel ik, tijdens het zoenen. “Ik haat je ook, maar je bent zo knap.” Zegt ze en begint nu mijn kleding uit te trekken.
“We moeten dit vaker doen.” Zeurt ze en ik rol mijn ogen. “Nee, dit is de eerste en de laatste keer.” Zeg ik tegen haar, en ze kijkt denkend. “Oké, je hebt gelijk. Maar ik ben nat, dus schiet op.” Wat ze zegt trekt me aan, en ik trek haar onderbroek uit. “Niall ik-” Het geluid van de deurbel onderbreekt wat ze wilde zeggen.
Ik spring van haar af en kijk door het raam. Kut. Daar staat ze, Julia. Met haar telefoon in haar handen. “Fuck.” Scheld ik en klem mijn vingers in mijn haar. Ik zie een naakt meisje op mijn bed liggen – waar ik de naam niet eens van weet, en Julia staat voor de deur. Mijn onderbroek is het enige wat ik nog aanheb. Ik trek snel een joggingsbroek aan en sprint naar beneden, met de woorden “Blijf hier.” Naar het meisje. Ik trek de deur open – waardoor Julia gelijk opkijkt van haar telefoon.
“Niall, oh my god, sorry. Ik had niet zo bot moeten doen.” Vertelt ze me, terwijl ik zie dat mijn joggingsbroek binnenstebuiten zit. “Nee, het is al-” “Hoort je broek zo?” Grinnikt ze en ik schud beschaamd mijn hoofd. “Nee, ik-” Ik draai gelijk mijn hoofd om als ik haar van de trap zie lopen, naakt. “What the fuck.” Fluistert Julia zachtjes en legt haar hand voor haar ogen. “Ja, what the fuck man! Ga terug naar boven! Ik zei toch dat je daar moest blijven.” “Maar Niall, dan ben ik toch niet nat meer.” Ik geef mezelf een facepalm.
“Oké, het is duidelijk. Je hebt officieel gefaald in het perfecte vriendje zijn, Niall. Ik ga. Gadverdamme.” Ze loopt stampend weg. Ik wil achter haar aan rennen, maar ik heb geen zin in ruzie en discussie’s. “Kom je nog?” Piept het stemmetje van het meisje achter me en ik duw haar uit het huis. Nog steeds is ze naakt, maar dat kan me vrij weinig schelen. Ik gooi de deur dicht, en ze begint erop te kloppen. Ze belt tien keer aan, maar ik ga niet open doen.
Ik ren kreunend van irritatie naar boven en pak haar kleren op, inclusief het slipje en de bh. Ik maak het raam open en gooi de kleren eruit. “Hierzo! Vieze slet!” Roep ik en sluit het raam weer. Ik laat mezelf vallen op het bed en trap tegen het nachtkastje aan.
“Nooit meer! Nooit meer neem ik een fucking meisje – waar ik de naam niet eens van weet mee naar bed! Nooit!”
JE LEEST
Paper Hearts.
Teen Fiction. “Hij had mij niet zien aankomen en daardoor draaide het hele plan om.” Niall denkt dat alle meisjes hetzelfde zijn. Hij heeft gelijk. Tenminste, alle meisjes in zijn dorpje dat afgelegen van de rest van were...
