İmkansızı İsteme

-10- Yağmurlu Gün

Evet yine eski kişiliğime dönmüştüm. Hüzünlü, üzgün, kalbi kırık ve ergen olmayan ben.

Kalbim acıyordu. Onları her öyle gördüğü hatırladığımda  daha da çok acıyordu. Bir yandan da mutluydum en yakın arkadaşım benim aksime sevdiği kişi ile çıkıyordu.

Hayat belki de hep böyleydi. Biri mutlu olur biri ise üzgün, biri ağlar biri ise güler, biri iyi olur biri ise kötü...

Ada ile mesajlajmamızın üstünden 2 saat geçmişti fakat buluşmayacaktık, buluşamayacaktık. Çünkü yağmur bastırmıştı ve çok fazla hızlı yağıyordu. Gökyüzü bugün benim yerime ağlıyordu. Gökyüzü bugün benim yerime içini döküyordu.

Aslında ben en çok farklı bir şehirde farklı bir kişi olmayı diliordum içimden her zaman. Belki de bu hepimizin ortak dileğiydi. Ben ve o aynı gökyüzüne bakan farklı şehirlerdik.

Daha fazla bu konuyu düşünmek istemediğim için bir şeyler ile uğraşmak istedim. Üzerime dolaptan yağmurluğumu geçirdim, kapşonumu aldım ve dışarıya çıktım yağmura aldırış etmeden.

Dışarıya çıktım, yüzümü gökyüzüne doğru çevirdim. Yüzüme su damlaları düşüyordu. Cebimden telefonumu çıkardım ve duman'dan melonkoli şarkısını son ses açtım sonra kalbimde olanları dökmek istedim bir anlığıma ve bağırmaya başladım.

''SENDEN NEFRT EDİYORUM ATEŞ. SEN BENİ HİÇ GÖRMEDİN. BEN BEN SENİ ÇOK SEVMİŞTİM. AMA SEN BENİMLE KONUŞMA ZAHMETİNE BİLE GİRMEDİN. SENDEN GERÇEKTEN NEFRET EDİYORUM ATEŞ DUMAN.''

Çok fazla bağırmıştım hem de çok fazla. Bağırdıktan sonran diz çöküp ağlamaya başlamıştım. Ağlıyordum, ağlıyordum ve ağlıyordum. Tek yapabildiğim şey ağlamaktı. Başka elimden hiç bir şey gelmezdi. Hem zaten birbirini seven iki kişiyi nasıl ayırabilirdim.

O sırada telefonum çalmaya başladı. Arayan Ada'ydı. Zaten beni ondan başka kim arayabilirdi ki. Telefonu 3. çalışında ancak açabilmiştim.

-Alo Ada ne oldu?

+Öykü sen iyi misin?

-Evet iyiyim neden iyi olmayayım ki?

+Bilmem sanki ağlıyormuşsun gibi çıkıyor sesin sanırım yağmurdan dolayı böyle neyse ama sana günün ikinci bomba haberini veriyorum Ateş, Öykü Duru diye biri ile çıkıyormuş. İlk söylediğinde sen olduğunu sandım.

-Saçmalama kanka ben bu fizik ile hiç kimseyle çıkamam

+Asıl sen saçmalama knk ve facebooktan bence kıza bak

-Kız çok iyiymiş knk bildiğin daş.

+Kanka sen gerçekten iyi misin?

- Evet neden olmayayım ki?

+Dimi knk neyse bb knk

-Bb''

Her ne kadar sesimin iyi çıkması için uğrassam da çıkmıyordu işte. Ne sesim iyi çıkıyordu nede hayatım. Her şey kötüydü her şey belkide kalbimin de kötü olması lazımdı. Eğer kalbimde kötü olursa kalbim acı hissetmezdi belki de.

Ama şuan tek bildiğim şey biraz dış dünyadan uzak olma isteğimdi. Çünkü Ateş'i gerçekten seviyordum ve bunu kimseye açıklayamazdım. Belki de kendime bile henüz yeni açıkladığım bir şeydir bu.

*****

Can sıkıntısından patlamak üzere olduğum için bilgisayarımı açtım. Skype açtığımda Ada'ya görüntülü konuşmak için mesaj attım. Belki de onun mutluluğunu duyarsam kendimi daha iyi hissedebilirdim. Bir süre bekledikten sonra cevap verdi ve konuşmaya başladık.

+Öykü sen neredeydin? Bugün anlattıklarımın fazlası oldu. Senin evine geldim ama Selma abla senin çıktığını söyledi. Nereye gittiğini sorduğumda ise sadece senin bildiğin bir yer varmış hep oraya gidiyormuşsun. bugün de oraya gittiğini söyledi. Orası neresi?

- Ada bugün benden bahsetmeyelim senden bahsedelim neler oldu hadi anlat bakalım.

+Bugün ben dışarıya çıkmıştım. Hava ara ara yağıyordu o yüzden şemsiyemi almamıştım. Sonra birden çok kötü yağmaya başladı ve bir dükkanın altına sığındım. Yaklaşık yarım saattir yağmur aynı hızla yağıyordu. Biraz daha bekledikten sonra anayoldan birinin koşarak bana doğru geldiğini gördüm. Sanırım o da ıslanmamak için aynı dükkanın altına sığınacaktı.Biraz daha dikkatli baktığımda bu kişi Ege idi.Biraz daha koşunca dükkanın altına varabilmişti ama ıpıslaktı.Ona doğru baktığımı fark edince o da bana baktı ve ben hemen gözlerimi kaçırdım. Kalbim güp güp atmaya başlamıştı. Sonra bir anda bana sarıldı ikimiz de ıpıslaktık ve o bana sarılmıştı. Ona bakmaya utanıyordum. Sonra kulağıma eğildi ve bana''Seni seviyorum'' dedi. Çok şaşırmıştım ve ben ondan kısık bir sesle yere bakara ''Bende''Dedim. Sonra o elimi tuttu yağmur yağıyordu ama biraz daha yavaşlamıştı. Beni evime bıraktı ve bana''Artık benim sevgilimsin''dedi. O arada az önce bahsettiğim kız ve Ateş karşıdan geliyordu hem de elele. Ege ile ne olduğunu sorduk ve ateş evgiliyiz dedi bize ne olduğunu sorduğunda sadece beni eve bıraktı dedim ege de başıyla onayladı. Böyle işte.

-Benim gitmem lazım size Ege ile mutluluklar knk çok öpüyorum. Ateş'e de mutlu olmasını söyle.

Deyip bilgisayarı kapattım. Bu Ateş keşke her yerden karşıma çıkmasaydı. Öylesi benim için daha kolay olabilirdi. Ama bana en çok koyan laf elele idi. Ona bir kızın dokunması bana çok fazla koyuyordu. En iyisi kafa dağıtmak olacakti. Bunun için bulunmaz arkadaş ECEM. Hemen onu aradım anında açtı. Kızın elinden telefon düşmüyo ki.

''Alo Ecem maceraya hazır mısın knk...''

Multimedyada Emir var.