İmkansızı İsteme

-5- Küçüğüm

Gözlerimi açtığımda evdeydim ve saat akşam sekiz gibiydi.En son Ada Ateş'e seslenmişti sonrasında sadece bir kaç fısıltı gibi sesler hatırlıyorumEn iyisi Ada'yı arayayım.

''Alo Ada''

''Öykü sen iyi misin ? ÖYkü sana bir şey olacak diye çok korktum.Sen şuan neredesin?''

''Evdeyim ve bana hiç bir şey olmadı ama hiçbir şey hatırlayamıyorum.''

''Bende öyleyim ama bazı şeyler oldusana okulda anlatırım.''

''BB''

''BB''

Kafam sorular ile doluydu. Acaba ne olmuştu ? Bizi kim, nereye götürmüş nereye götürmüş olabilirdi ki? Sanırım şuan bunları düşünmemeliyim çünlü şuan içeriden çok iştah açıcı mis gibi kokular geliyor.

1 Hafta Sonra

Bir hafta geçmesine rağmen hala o olayla ilgili bir şey öğrenememiştim. Ama tek bir şey biliyorum Ada bana evimden çıkmama müsaade etmiyor. Ne zaman hadi dışarı çıkalım desem sürekli ben size geleyim veya sen bize gel diyor okula giderken de Emir hiç yanımdan eksik olmadı.Beni yanlız bırakmamalarının nedenini anlamasamda ses çıkarmıyorum çünkü sonuçta onlar benim arkadaşım.

''Öyküüüüü gelsene biraz kızım.''

Annemin sesini duyduğumda hemen yanına gittim.

''Ne oldu anne?''

''Öykü sana bi liste gidip bunları al saat 11 oldu ama gider misin?''

''Giderim anne zaten canım sıkılıyordu. Parayı masanın üstüne koy ben giyinip gidip alırım.''

Hemen dolabımı açtım.Altıma siyah taytımı üstüme de In MY Way yazan gri tişörtümü giydim.Saçlarımı iki yandan ördüm. Parayı da  alıp terliklerimi giydim.

Dışarıya çıktığımda sokak lambaları yanmıyordu.Her taraf kapkaranlıktı. İçimi bir ürperti almıştı.Biraz ilerlediğimdeBinaların oluşturduğu karanlıkta bir aya sesi duydum ve artık korkuyordum.

''Merhaba Öykü o gün sana yeterince ilgi ve alaka gösteremedim üzgünüm.''

Bu çocuğu sanki bir yerden tanıyordum ama hatırlayamıyordum lanet olsun. Şu an korktuğumu gösteremezdim, cesur olmalıyım.

''Üzgünüm ama sanırım beni yanlış kişi ile karıştırıyorsunuz. Ben sizi tanımıyorum.''

''Doğru ya sen bayağı bir uykucu olmuştun büyüdükçe ve o gün de sen uyanamadan işim çıkıp gitmek zorunda kalmıştım.Küçüğümle ilgilenememiştim.''

''Ne dediğinizi anlamıyorum gerçekten.''

''Henüz anlamana gerek yok, henüz...Şimdilik görüşürüz küçüğüm seni hep izleyeceğim ona göre.''diyip motoruna bindi ve gitti.

Küçüğüm mü ondan yaşça küçükolabilirim ama bana böyle seslenemez, hem neden beni izliyor ki? Bu olayı hiç yaşamamış gibi davranıp markete doğru yürümeye devam ettim.

Multimedyada Öykü var.