ARMANI

9-Yazılar

Armani:

Biraz sonra kalktım yerimden. Kaçacaktım. Başka çarem yoktu çünkü. Evden çıktım. Kaçış için her şeyi ayarladığım depoya gidecektim. Sessiz sakin yürüdüm depoya. Uzaktı yeri ama kimse de bilmiyordu. Bu yüzden güvenliydi. İçeri girip merdivenleri çıktım. Aslında çok eski bir binaydı. Camlar eski şekildeydi. Hatta çoğu kırık döküktü. Dolaplar eskiydi. Her yer pas ve toz içindeydi. Elektirik bile yoktu. Bir kibrit çakıp bir mum yaktım. İçerisi buz gibiydi. Birkaç gün burada yaşayabilirsem sonrası için uçak biletim vardı.

Camlardan uzak bir köşeye geçtim. Oturdum. O sırada içeriye birisi girdi. Mumu üflüyordum ki konuştu.

"Korkma."

Güldü.

"Bu defa seni öldürmeye gelmedim."

Yüzünü gördüm. Ama ağzımı açamıyordum. Sanırım bunu o yapıyordu.

"Sadece halini görmek istedim kardeşim."

Beni süzdü.

"Arkadaşların şu an seni arıyor. Benim için!"

Güldü.

"Ne kadar kaçacaksın ki daha?"

Saatine baktı.

"Bilmiyorlar değil mi, onları ancak sen koruyabilirsin bana karşı."

Keyifle güldü.

"İşte. İnsanlar. Nankör yaratıklar."

Sonra yanıma eğildi.

"Bana katıl Armani. Güçlerimizi birleştirirsek hayal edebileceğimizden çok daha fazlasını başarırız."

"Sen bana ihanet ettin Cara."

"Yapmak zorundaydım."

"Değildin! Değildin! Kendin yaşamak için benim ölümüme göz yumdun sen! Yaşamak için beni öldürmeye çalıştın!"

Gözlerim dolmuştu. O da benden farklı değildi ama gözlerini kaçırdı.

"Ama yapmadım."

"Hayır! Yaptın! İki senedir neden saklanıyordun sen? Beni bulup öldürmeleri için saklanmadın mı? Bu sayede en güçlü sen olmayacak mıydın?"

"Armani..."

"Sen benim kardeşimdin ya!"

"Armani! Tamam. Özür dilerim! Şimdi sana gel, diyorum. Kurtarayım, diyorum! Kurtulalım, diy..."

"Sen bana katil ol, diyorsun. Arkadaşlarını öldür, kendin yaşa, diyorsun! Sen bana katil olmayı teklif ediyorsun! Ama üzgünüm kabul etmem. Ben sen değilim. Kendimi kurtarmak için hiç kimseyi feda etmem."

"Ne yapacaksın? NE YAPACAKSIN? Burada böyle oturup ölümü mü bekleyeceksin? Hayatının geri kalanına kaçak olarak mı devam edeceksin?! Söylesene! NE YAPACAKSIN?"

"Gerekirse ölürüm. Kaçabilirsem kaçarım. Gittiği yere kadar ne olması gerekiyorsa o olacak."

"Armani."

"Cara!"

"Armani seni öldürecekler!"

"Biliyorum! Senin yüzünden."

Ağlıyordu. Ama umursamadım.

"Armani istemiyorum. Ölmeni istemiyorum."

"Sen kararını iki yıl önce verdin zaten Cara."

"Sen benim kardeşimsin Armani."

"Ben bir katilin kardeşi değilim Cara."

"Armani yapma. Bak gel gidelim. Her şeyi düzelteli..."