CHAPTER 1 - Every End is a New Beginning

280 14 6
                                    

“What we call the beginning is often the end. And to make an end is to make a beginning. The end is where we start from.”

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“Tim, please fight. Please fight for me. Fight for us. Sabi mo hindi mo ako iiwan kahit kelan. Sabi mo you’ll prove to me forever exist. Sabi mo… sabi mo…” She kept on crying. Halos hindi nya na matuloy ang mga gusto nyang sabihin. 3 days nang hindi nagigising ang kasintahan nya simula ng maaksidente ito. 3 araw na din syang walang patid sa pag iyak. Kinakausap nya ito dahil sa payo ng mga doctor. He wasn’t in a Coma. He was just wasn’t waking up. She wiped her tears and continues telling him stories. Alam nyang hindi makakatulong ang mga luha nya. She has to be strong for him now.

“ang daya daya mo naman. Payag na ako sa soccer team babies mo. Basta gumising ka na. ang lungkot lungkot ko na. alam mo ba kanina may exam ako sa math. Walang nagturo sakin ang baba tuloy ng score ko. Baby hindi ka pedeng di gumising dyan kasi babagsak ako sa chem. at math. Alam mo naming mahina ako doon.” She smile despite the pain. Nagbalat sya ng mansanas habang nagkkwento. Tumayo sya at nagstretching masakit na ang kanyang likod sa kakaupo sa upuan sa tabi nito. Halos hindi na sya umaalis. She will just have to wait for the couch timmy’s mom requested for her. Ayaw nyang umupo sa malaking couch dahil malayo ito sa kama.

“hindi ka pa ba gutom? 3 days ng puro swero lang ang laman ng tyan mo. Ang takaw takaw mo pa naman. Mamaya kakainin na ng large intestine mo ung small intestine mo.” She heard someone knocking at the door. Dumungaw ang nurse at nag paalam na papasok.

“Ma’am Checheck ko lang po Vital ni sir.” She said. And she just nodded.  Sinimulan nyang tignan ang oxygen nya. Chicke ang temperature at ang kung anu anung aparatong nakadikit sa katawan ng kanyang nobyo. Pinigilan nyang wag umiyak. Masakit para sa kanyang nakikitang kung ano anong bagay ang nakadikit ditto. Mga aparatongkaylangan upang patuloy syang mabuhay.

“Kamusta naman sya ate?” she dared ask after she was done with her thing.

“Okay naman po. Stable naman ang vitals nya.” She asked looking at him dreamily.

“ahhh, eh bakit di pa din gumigising ang BOYFRIEND ko?” naiinis sya sa mga tingin nito. Tila ba may gusto pa ito sa kanyang nobyo. Pinadiinan nyang sadyang ang salitang BOYFRIEND to make her remember her presence.

“ahhhmmm… malakas po kasi ang impact ng pagkakabagok ng ulo ni sir kaya po matindi ang head trauma na natamo nya sa aksidente.” She explained looking at her fidgeting.

“okay. Are you done? Can you give us some privacy?” pormal nyang sinabi. She was right. Busted was written all over her face.

“I’m sorry ma’am maiwan ko na po kayo. If you need anything just press that button.” Tinuro na ang emergency button na nasa bandang ulunan ni Timothy. Hindi na sya sumagot at muling tumungo.

“Baby Miss na miss kita. I love you so very much.” I kissed his bruised lips. Kumibot ang labi nya. Nanlaki ang mata niya sa nakita, kinusot kusot nya ang kanyang mata pinaglalaruan na xa ng kanyang imahinasyon dahil na rin siguro sa pagod at puyat sa 3 araw nyang pag babantay. Laking gulat nya ng tignan nya itong muli nakadilat na ito. Mas lalong nanlaki ang kanyang mga mata. He looked at her with his hazy eyes.

“Baby, I love you.” Then he closed his eyes again.

And then the nightmare happened.

I heard that loud beeping from the machine beside him.

The sound she was most afraid to hear.

The sound of Death…

My Happily Never After (On Going)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon