"უკვე დიდი გოგო ხარ,ახლა შენს ხელშია შენი მომავალი და შენს გაადაწყვეტილებებზეა დაამოკიდებული როგორ იცხოვრებ მომავალში"
ხშირად მეუბნებოდნენ ამას ჩემი მშობლები,ხოდა მეც დამოუკიდებლად გაადავწყვიტე ცხოვრება ,მათგან შორს....
დავიწყე ჩემი საკუთარი გაადაწყ...
შეშინებულმა მოვიხურე უკან მძიმე კარი და მძიმე სუნთქვით ჩამოვეყრდენი ხის კომოდს. აქეთ-იქით ვაცეცებდი თან თვალებს...იმედია ვინმემ არ დამინახა! შეშინებული ვიყავი ქაისთან საუბრის შემდეგ ! აშკარად ამ სასახლეში რაღაც ხდება,მაგრამ ეს ჩემი საქმე არაა,რადგან ქაიმ მითხრა რომ ამ საკითხს თავი ავარიდო,მე კი ასეც გაავაკეთებ . ძლივს ნორმალურად ვიწყებ ცხოვრებას სრულიად ახალი ეტაპიდან და ამ გზის გაფუჭებას ვეღარ გაადავიტან! იმაში კი დაფიქრება აღარ მჭირდება, რომ იქ სადაც ვიყავი აკრძალული მქონდა მისვლა,რადგან უცნაური სიტუაცია დამხვდა ჩასულს...ის ვიღაც მეცოდება,თან ფიქრებით თავი მისკდება თუ რა ხდება და რატომა ის გოგო იქ,ყველაზე საშიში კი ! რატომ ითხოვს დაახმარებას ? ან რამდენაც ცუდიაა აქ დატრიალებული საიდუმლოებების კორიანტელი,მაგრამ მაინც ვერ ვიჯერებ,რომ ქაის რაიმე ცუდის გააკეთება შეუძლია,მგონია რომ რაღაც გაუგებრობაა...ნამდვილად! ასე დავიწყნარე თავი და ფეხების კანკალით ავირბინე გრძელი კიიბები,ჩემს ოთახში უნდა შევიდე და უნდა დავმშვიდე,გული ჯერ კიდევ ამოვარდნაზე მაქვს! კიბებზე ისე ავრბოდი არც წინ ვიყურებოდი ნორმალურად და უკან ხომ საერთოდ! ამ სიჩქარეში და უყურადღებობაში ვერც კი გავიგე ისე შეევეჯახე უცხო სხეულს! წავბორძიკდი და უკან გადავარდებოდი მის ხელს რომ არ დავეჭირე,თან ეს ისე უცბად გააკეთა თითქოს ყველაფერი წინასწარ იცოდაო ! ამ ინციდენტმა საერთოდ გამაფითრა და მართლაც,რომ გამფართოვებული თვალებით ავხედე სხეულს ,რომელიც ჯერ კიდევ მამაგრებდა...ჯანდაბა...ჯანდაბა.
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
