გააამარჯობაა,დავბრუნდი!😊🙌🏻❤️
მოკლედ პირველრიგში სანამ დავიწყებ მინდა ბოდიში მოგიხადოთ,რომ ამდენხანს ვერ დავდე ახალი თავი,მაგრამ რა ვქნა ...დრო არ მაქვს😕😪
ვეცდები ყველანაირად მალე დავდო შემდეგი თავი მაინც😊❤️❤️❤️❤️❤️🙏🏻
🐠🐠🐠🐠🐠🐠🐠🐠🐠🐠🐠🐠🐠🐠
"სად მიგყავარ ჩანიოლ?"ძაალიან ბევრი რომ მატარა ფეხით და თან რომ გამახსენდა რომ დანიელს ჭამის დრო ჰქონდა,დაბნეულმა ვკითხე !
მან კი უბრალოდ ღიმილით გამომხედა და იგივე მითხრა.
"ნახავ!"
ნუ ვაღიარებ მერამდენედ გაგონილმა იგივე სიტყვამ ნერვები მომიშალა და გაამაღიზიანა!
ვერ ვიტან ასეთ რაღაცებს,ამისათვის ზედმეტად მოუთმენელი ვარ!
"ჩანიოლ ან მეტყვი სად მივდივართ ,ან სიუპრიზი ჩაგეშლება და ახლავე უკან მივუბრუნდები"ვუთხარი მაცდურად და თან ხელი ვუშვი,შემდეგ ჯიუტად დავდექი ადგილზე და არც ვაპირებდი განძრევას ,მისი პასუხი რომ არ გამეგო.
"პატარძალი ასე უნდა იქცეოდე? "შუბლი შევკარი გააკვირვებისგან,რადგან ვერანაირი ლოგიკური აზრი ვერ გამოვიტანე მისი ნათქვამიდან.
"რა?"ჩანიოლმა ნათლად გაიღიმა და მიპასუხა "უბრალოდ გამომყევი გთხოვ,ცოტა დარჩა"კარგახანს ვუყურებდი როგორ მიყურებდა ლეკვის საწყალი თვალებით,ბოლოს კი ჩავიხვნეშე და დავთანხმდი.
"კარგი,კარგი ...მოგყვები"
ვთქვი და თვალები გაადავატრიალე,რაზეც მეტად გაიღიმა,ხელი ჩამკიდა და სწრაფად წამიყვანა ამოუცნობი მიისაამართისკენ!
მთელი გზა მინდოდა თუ არა ეს,ცნობისმოყვარეობა მკლავდა თუ სად მივყავდი ჩანიოლს,თან ისე იღიმოდა რომ ნერვები მეშლებოდა,რადგან მიზეზი არ ვიცოდი რატომ!
ხოდა ცოტახანში ისევ ამოვიწუწუნე!
"ჩანიოლ დანიელი მომაკითხავს უკვე,ხომ იცი ჩენს გარეშე ვერ ძლებს,ახლოს ვართ?"ამ ჩემს წუწუნზე ისევ ღიმილით გამომხედა.
"რა მოუთმენელი ხარ რა"მხოლოდ ეს თქვა და უეცრად თავის წინ დაამაყენა.
"'მოკლედ ახლა მე თვალებს აგიხვევ,რომ ვერაფერი ვერ დაინახო და ცოტახანს უნდა მომენდო კიდევ"
ESTÁS LEYENDO
🥀❤️"მგლის გული"❤️🥀
Fanfic"უკვე დიდი გოგო ხარ,ახლა შენს ხელშია შენი მომავალი და შენს გაადაწყვეტილებებზეა დაამოკიდებული როგორ იცხოვრებ მომავალში" ხშირად მეუბნებოდნენ ამას ჩემი მშობლები,ხოდა მეც დამოუკიდებლად გაადავწყვიტე ცხოვრება ,მათგან შორს.... დავიწყე ჩემი საკუთარი გაადაწყ...
