როგორი სასტიკი,როგორი ცივი,როგორი სახიფათო...მტკენდა,მაშინებდა,მტანჯავდა,ძალადობდა...მაგრამ აი მეც მის თბილ ჩახუტებაში რომ კომფორტს ვგრძნობ,რატომ ხდება ასე?
ნუთუ მართლა უბრალოდ გული წყვეტს ყველაფერს,სრულიად უმიზეზოდ იმისაკენ გვიბიძგებს ვინც თითქოს გვძულს...
*ზარის ხმა*
"ქაი...ქაი"უხერხულად და მორცხვად ვადებდი ზურგზე ხელს რომ გაეგო ეს ხმა მასაც.
"გისმენ"ყურში მიჩურჩულა,რაზეც გაამაჟრიალა...ჯანდაბა!
"მგონი რასაც აკეთებ მზადა..."ეს რომ ვუთხარი მორცხვად არაფერი არ მიპასუხა და
ნელ-ნელა ხელი მიშვა,შემდეგ გააბრწყინებული თვალებით ბოლოჯერ შემომხედა და კარიდან გავიდა და აი მეც ოთახის შუაში სულელივით რომ ვდგავარ და არ ვიცი რას განვიცდი და რა იყო ის გრძნობა რაც წეღან ვიგრძენი.
ცოტახანში ქაი ისევ დავრუნდა ოთახში,ისე რომ დაფიქრების საშუალებაც არ მომცა...ვერც მოვასწარი რაიმეს გააზრება.
"მზადაა!"მითხრა და ჩემს წინ დადო საჭმელი რომელსაც შესანიშნავი სუნი ჰქობდა,მაგრამ მე მთავარი არ მომხვდა თვალში.
"ჩემი მანგო?"წარბის აწევით ავხედე,რაზეც სიცილით ჩაიხვნეშა!
"გზაშია შენი მანგო"მომღიმარმა მითხრა,რაზეც უბრალოდ თავი დავუქნიე და საჭმელს მივუჯექი.
მშვენივრად გამოიყურებოდა საჭმელი და გემრიელი სუნი ჰქონდა...მაგრამ...მაგრამ...რატომ არ მსიამოვნებს?
ეგ კი არა,გული მერევა.
"არა!"მივხვდი რაშიც იყო საქმე და ფეხზე წამოვხტი!
"რა ხდება?"ქაიმ შეშინებულმა იკითხა,მე კი ისეთი სახით ავხედე მგონი მიხვდა რაც ხდებოდა და უეცრად ხელი მტაცა და გაურკვეველი მიმართულებით გამაქცია,სავარაუდოდ სააბაზანოსკენ!
მე კი როგორც კი უნიტაზი დავინახე პირდაპირ ზედ დავემხე და ჩემი საქმე გაავაკეთე,რაც უკვე მთელი დღეა მაწუხებს!
უკნიდან ხელები ვიგრძენი ,რომლებიც ხან ზურგზე მეფერებოდნენ ნაზად და ხან თმაზე ,თავიდან ვერ ვიაზრებდი,რომ ეს ქაი იყო ვინც მეჯდა და ხედავდა რა მდგომარეობაში ვიყავი ამ წამს,საზიზღარი!
VOCÊ ESTÁ LENDO
🥀❤️"მგლის გული"❤️🥀
Fanfic"უკვე დიდი გოგო ხარ,ახლა შენს ხელშია შენი მომავალი და შენს გაადაწყვეტილებებზეა დაამოკიდებული როგორ იცხოვრებ მომავალში" ხშირად მეუბნებოდნენ ამას ჩემი მშობლები,ხოდა მეც დამოუკიდებლად გაადავწყვიტე ცხოვრება ,მათგან შორს.... დავიწყე ჩემი საკუთარი გაადაწყ...
