VEDA ETME!

ALTINCI BÖLÜM

                               Selam gençlik!

Kısa bölümlerle gideceğiz demiştim,ama biraz gecikince özür niyetine upuzun bir bölüm attım.Umarım iki bölüm yerine geçer ve keyifle okursunuz!

Sevgiler!

                                                                                ALTINCI BÖLÜM

VEDA

Dün deneme süremiz olan bir hafta dolduğu için,set dönüşü Tuna beye devam edip bu süreyi film çekimlerinin sonuna kadar uzatmak isteyip,istemediğini sordum,yoksa dönmem gereken bir işim ve en kısa zamanda çekmem gereken bir kredi vardı.

"Ben senden memnunum Veda."dedi adam yarım bir gülümsemeyle."Asıl sana sormalı.Seni biraz fazla zorlamış olabilirim."

Ah,hayır,gerçekte zorlamamıştı.Set angaryalarına kolay alışmıştım ve onun dışında da zaten sadece beyefendinin yakınında olmam ve sinirlendiği zaman biraz oyalayıp,dikkatini dağıtmam yetiyordu.Onunla satranç ve tavla oynuyordum,bazen de biraz meditasyon yapmamız için başının etini yediğim oluyordu,velhasılı tatsız düşüncelere dalmaması için ne gerekiyorsa yapmaya çalışıyordum.Tabi ara sıra bu yüzden kendisinden esaslı bir fırça da yiyordum,ama görev gereği bunu göz ardı edip,büyütmüyordum.İlk başlarda epey bi sinirlenmedim değil,ama sonra ona da bir hastam gözüyle bakmam gerektiğini fark ettim.Çalıştığım merkezde her türlü bağımlılığın en ağır vakalarıyla uğraşıyorduk ve asıl onlar tüm iş arkadaşlarımı olduğu gibi,beni de fazlasıyla zorluyordu.Tuna Uğur "vakası" onlarla kıyas bile edilemezdi.Çok şükür ki meşhur aktörümüz bağımlı bile değildi.Yalnız,nedenini tam olarak bilemediğim,ama ufak tefek ipuçları elde etmeye başladığım ağır bir baskı altında bunalıyordu ve çıkış yolunu yanlış çarelerde arıyordu.

Geçtiğimiz hafta zarfında onu daha iyi tanıma fırsatı elde etmiştim.Genellikle suskun ve karamsardı,rahatsız edilmediği sürece de kimseye kabalık etmiyordu.

Birkaç defa sete gelen menajeri Ayla'yla ilişkileri çok yakın iki dost gibiydi ve kadının onu sakinleştirip,yüreklendirme becerisi bende istemsiz bir saygı uyandıracak seviyedeydi.O kadar yakın görünüyorlardı ki,acaba aralarında bir şey geçmiş veya hala var olabilir mi diye merak ettim.Sonuçta on yılı aşkın bir süredir beraber çalışıyorlardı.Yine de buna pek ihtimal vermedim,en azından şimdilerde aralarında o türde bir kıvılcıma hiç şahit olmamıştım,tabi eski durumlarını bilemezdim.

Yine de gizemli aktörümüzün geçmişi hakkında birkaç görüntü daha elde etmiştim.Bile isteye olmasa da ara sıra patronuma dokunmam kaçınılmazdı ve belki de onu merak ettiğim için olsa gerek her seferinde zihnimde hayatına dair onu en çok etkileyen görüntüler canlandı.Birinde Tuna bey on üç,on dört yaşındaki haliyle şişmanca bir polis tarafından kelepçeleniyor ve:

"Yürü bakalım Arda!Bu sefer paçayı kurtaramayacaksın.doğru ıslahevine gidersin artık."diye azarlanıyordu.

Polisin neden Arda dediğini anlamasam da,çocuğun masmavi gözlerinde asilikle karışık korkuyu çok net algılamıştım.

İkinci görüde Tuna Uğur on altı yaşlarında gibiydi ve elinde pizza kutusuyla bir kapının zilini çalıyordu.Kapı açılınca karşısına Ayla'nın oldukça genç hali beliriyor ve uzatılan kutuyu almadan uzun uzun çocuğu inceleyip:

"Kaç yaşındasın sen yakışıklı?"diye sorunca:

"Yakında on yedi olacağım."cevabını alıyordu.

"Adın ne?"sorusunu da:

"Arda."diye yanıtlıyordu günümüzün Tuna'sı.

"İçeri gir,seninle biraz konuşalım bakalım."diyen kadının geri çekilip,delikanlının içeri girmesiyle görüm sonlanmıştı.