Lost in a Game: The squad {discontinued}

Part fourteen.

P.o.v. Link

"I close my eyes and don't say a word" zeg ik zacht tegen mezelf. Ik ga tegen een boom aanzitten en sluit mijn ogen. Ik moet even alles op een rijtje zetten. Ik werd wakker en zag dat Jeremy weg is. Daarna zag ik opeens Isis verdwijnen voor mijn ogen. Gewoon uit het niets. Ze lag te slapen, dus ze merkte er helemaal niks van. Vlak daarna verdween Harm ook. Op dat moment waren we allemaal wakker. Toen was het mijn beurt. "Link..." Zei Joost zacht. Hij wees naar mijn handen. Die begonnen langzaam te vervagen. Het was zonder ook maar enig gevoel. "Hou je sterk. Geloof me. Ik weet niet waar ik heen ga, maar ik ga jullie vinden. We komen weer bij elkaar." Zeg ik tegen Joyce en Joost. Ze kijken me bang aan. Ik wist gewoon dat dit niet het einde is. Dat kon niet. Ze hebben zoveel moeite gedaan. Dan kon het niet daar stoppen. En ik had gelijk. Nu zit in hier. Ik probeer rustig in en uit te ademen. Oke Isis en Harm verdwenen slapend. Die hebben dus geen idee wat er aan de hand is. Joyce en Joost weten waarschijnlijk net zoveel als mij. Ik ga er van uit dat ze hier ook ergens zitten. Maar waar Jeremy is... Ik heb geen idee...

p.o.v. Jeremy

Ik ben hem helemaal aan het stressen. Ik loop hier nu al 3 uur en ik heb nog niemand gevonden... Als ik niemand vind dan sta ik er alleen voor... Ik ken Isis, Joost, Joyce, Link en Harm nog maar een paar dagen, maar ze betekenen wel wat voor me. Ik weet niet. Ik heb eindelijk vrienden en ik wil ze nog niet verliezen. Is dat zo veel gevraagd?

Mijn voeten beginnen moe te worden. Eigenlijk weet ik dat ik moet stoppen, maar ik wil doorgaan. Ik kan nu niet stil gaan zitten. Dat kan gewoon niet. Ik kies ervoor om verder te lopen door het dichtbegroeide bos. Opeens voel ik dat mijn voet blijft haken. Ik struikel over een boomstronk heen en val op de zachte bosgrond vol met bladeren en taken. Opeens zie ik iets in de verte. Iets wat ik vanaf de hoogte die ik net had niet kon zien. Ik ren er naartoe. Eindelijk na 3 uur vind ik iets. Ik zie Isis onder wat lage bomen en tussen te struiken liggen. Geen wonder dat ik haar niet eerder zag. Ze ligt te slapen. Ik wil haar eigenlijk niet wakker maken, dus pak ik haar zo voorzichtig mogelijk op. Ik zet haar op mijn rug. Ze moet haar energie sparen. Het gaat namelijk nog zwaar worden. Laat haar nu nog maar slapen. Nu kan het nog. Ik sta weer op, met dit keer Isis op mijn rug. Haar hoofd ligt op mijn schouder en haar armen hangen over mijn schouders heen. Ze ligt eigenlijk best schattig zo. Ik heb pas 1 van de 5 gevonden... Remember dat ik een paar dagen geleden mijn fiets pakte en een lange schooldag verwachtte? Nou... Het is niet zo uitgepakt zoals ik had verwacht... Totaal niet...