Lost in a Game: The squad {discontinued}

Part twenty-eight.

p.o.v. Link

Het is onderhand al weer avond. De dagen hier gaan snel, maar tegelijkertijd ook ontzettend langzaam. Eigenlijk moeten we blij zijn met dit moment, want ik weet dat het veel erger gaat worden dan dit. Het moment waar we nu inzitten is gewoon een beetje survivalen, meer niet. We zitten om een kampvuur heen. Joyce heeft met wat hout, stenen en een vuursteen in weinig tijd een enorm kampvuur kunnen maken. Ze is best stil, maar ze is best aardig en heeft ook nog eens overlevingsvaardigheden. We hebben allemaal wel onze plek gevonden in de groep. Als ik eerlijk moet zijn zou ik hier met niemand anders willen zitten dat met deze 5 mensen. We hebben in deze paar dagen al zo'n goede band met elkaar opgebouwd. Het lijkt net alsof ik ze al jaren ken, wat natuurlijk bij lange na niet zo is. "Dus je ging dus voor je verjaardag naar een pretpark, maar je was te lang voor alles?" Zegt Isis lachend. "Ja... Maximale lengte 1.90 en ik was 1.95, dus dat gaat een beetje moeilijk." Zegt Joost, die zelf ook moet lachen om zijn eigen verhaal. "Ik ga dit dus ook echt nooit begrijpen... Ik ben juist precies het tegenovergestelde van lang. Ik ben 1.56 en dan zit je dus als het gaat om maximale lengtes best save." Zegt Joyce. "Jij hebt last van de minimale lengte." Zegt Harm, terwijl hij een arm om Joyce heen slaat. "Das nou weer een beetje erg overdreven." Joyce probeert nep-boos te kijken, wat compleet mislukt. "Maar ik ga denk ik slapen. Ik ben echt moe." Zegt Jeremy, terwijl hij op de met bladeren bedekte bosgrond gaat liggen. "Ja... Misschien is het wel verstandig inderdaad."  Zegt Isis, terwijl ze het voorbeeld van Jeremy voelt. Niet veel later is iedereen in z'n eigen wereld. Ik kijk nog even naar de sterren die de hemel verlichten. De sterren staan op een andere positie dan normaal. Ik zie de grote beer niet meer en de kleine beer is al helemaal niet meer te vinden. Wel staan er allemaal andere sterren voor in de plaats... Waar ben ik? 

Niet veel later ligt Link ook te slapen en zo komt er een einde aan dag 3 in deze wereld. De wereld is zo'n vredige en rustige plek in je slaap, maar ondertussen heb je geen idee wat er buiten die wereld gebeurd... 

En hier is deel 28 gehe :)) Dit is het eerste deel die ik heb geschreven op mijn nieuwe laptop en dit schrijft oprecht zo fijn :D Nu ga ik weer oeleoeeoeoe doeiii :)