Lost in a Game: The squad {discontinued}

Part twenty-seven.

p.o.v. Isis

Het is avond. Na vanmiddag is iedereen bek af, maar toch moeten we verder. Link en Joyce zijn eten aan het zoeken, terwijl Joost en Harm op zoek zijn naar hout voor het kampvuur. Jeremy en ik zijn opzoek naar drinkwater, wat ook nodig is om te overleven. Jeremy en Link hebben ons vanmiddag alles uitgelegd over wat er is gebeurd. Ook vertelde ze verhalen over Ronald, Pascal en de drie meiden die in de kern zitten. Een ding blijft er in mijn hoofd zitten. Zoveel mensen hebben dit getest, maar er zijn zo weinig mensen die het hebben overleefd. Moet je nagaan dat ze maar een enkel onderdeel hebben getest en wij al die onderdelen moeten overleven. Hoe gaat dat ons ooit lukken? We zijn nog niet eens volwassen... Gewoon kinderen die moeten overleven in een woeste wereld waarin er alleen maar op ons wordt gefocust... Dat is toch niet haalbaar? Opeens voel ik dat er een hand op mijn schouder ligt. Ik draai mijn hoofd om en zie Jeremy bezorgd naar me kijken. "Gaat het wel?" Vraagt hij. Hij draait mijn schouders naar zich toe, zodat ik recht tegenover hem sta. "Ik ben gewoon bang dat we dit niet overleven..." Zeg ik, terwijl ik hem recht in zijn ogen aankijk. Opeens trekt hij me in een knuffel. "Isis... We zullen er alles aan doen om het einde te halen... Het is mogelijk en wij gaan het doen.. Het komt goed." Zegt zij op een lieve en zorgzame toon, die er op een magische wijze voor zorgt dat ik me een stuk kalmer voel. "We zijn hier met z'n zessen en we komen hier ook weer met z'n zessen uit." Zegt wij, terwijl hij me langzaam loslaat. "Bedankt." Zeg ik zacht, terwijl ik naar te grond staar. "Laat me weten wanneer je je niet goed voelt. Ik wil er voor je zijn." Zegt hij met een lach. Ik knik. Opeens pakt hij mijn hand en trekt hij me mee. "En nu gaan we opzoek naar water, voordat we uitdrogen."