Lost in a Game: The squad {discontinued}

Part twenty-five

p.o.v. Link (nog 13 minuten)

De touwen worden losgetrokken en al snel ben ik niet meer afhankelijk daarvan. Ik wil aan de jongens vragen wie ze zijn en waar ze in hemelsnaam vandaan komen, maar voor dat ik het weet wordt mijn hand vastgepakt en wordt ik meegetrokken. "We hebben geen tijd voor vragen." Zegt de kleine jongen snel. "Neem jij hem mee? Ik haal de anderen." Zegt de langere jongen, terwijl hij zich weer transformeert in een wolf en er alweer vandaar rent. "Wa-" "Geen tijd." schreeuwt de jongen, voordat ik überhaupt ook maar mijn zin kan afmaken. Ondertussen beginnen de vragen zich in mijn hoofd op te stapelen.  Waar gaan we heen? Wat komen ze hier doen? Wie zijn ze überhaupt? Ik hou mijn mond maar en volg hem, want ze zullen vast meer weten dan ik weet. 

p.o.v. Jeremy (nog 9 minuten)

Mijn voeten beginnen ondertussen te branden van al dat rennen. Ik kijk eigenlijk ook amper meer om me heen. Het is klaar. Het is gedaan. We zijn Link kwijt. Opeens bots ik tegen iemand aan. Het is een lange jongen. Hij is op zn minst een kop groter dan dat ik ben. Sorry, maar ik moet weer verder. Zeg ik snel. Ik sta op het punt om weer verder te gaan, tot mijn hand wordt vastgepakt. We weten wat je zoekt en we hebben het gevonden. Ik kijk hem aan. Hoe moet ik dat zeker weten? Stel dat je iets anders van plan bent? Vraag ik aan de jongen. Dan moet je me maar vertrouwen, want we hebben weinig tijd en ik sta aan jouw kant. Voordat ik ook maar kan antwoorden tilt de jongen mij op zijn rug en begint hij te rennen. Opeens word ik verblind door fel licht. Nadat het felle licht verdwenen is en ik weer zien wat er om me heen gebeurt, zit ik opeens op de rug van een wolf. We gaan een stuk sneller dan dat we net gingen. We zijn er bijna. Zegt de wolf, die net nog een jongen was, tegen mij. Ik moet het feit dat hij net transformeerde naar een wolf nog steeds accepteren. Na een halve minuut begint de wolf langzamer te rennen. Wanneer hij stilstaat, zie ik diegene voor me naar wie ik opzoek was. Ik ren op hem af en omhels hem. De jongen die naast hem stond loopt naar de wolf toe, die nu weer op twee benen staat. Wanneer ik Link weer loslaat, draai ik me om naar de twee jongens. Bedankt. Zeg ik met een glimlach. Hoe heten jullie eigenlijk? De jongens kijken elkaar even aan voordat ze hun monden opentrekken. Ronald Vledder. Pascal Scherpenkate. Er gaat een schok door mijn lichaam heen. Ik herken die namen ergens van.

Heyy halloeee daar ben ik weer xD Ik ben nu op vakantie en zit middenin de bergen. Het is best mooi hier dus, het werkt alleen een beetje tegen met het editen, schrijven en het online zijn. Ik zit hier op 1000M hoogte en overal waar ik kijk zie ik bergen, dus heb ik hier alleen maar hele zwakke 3G waarmee je net als je geluk hebt kan appen D: Maar neem dit deel geheh