It's Never As It Seems

Lunch Break

​ေန႔လည္​ဘက္​ ထမင္​းစားနားခ်ိန္​မွာ ဝန္​ထမ္​း​ေတြအကုန္​လံုး အျပင္​ထြက္​သြားၾက​ေပမယ္​့
Wendy တစ္​​ေယာက္​က​ေတာ့ studio ထဲမွာ အလုပ္​႐ႈပ္​​ေနတုန္​းပဲ

သံစဥ္​ခ်ည္​းပဲသီးသန္​႔ထည္​့ထားတဲ့ recorded songကို   earphone တပ္​ကာ wendy
နား​ေထာင္​​ေနၿပီး ပါးစပ္​က စာသား​ေတြကို ခပ္​တိုးတိုး လိုက္​ညည္​း​ေနမိတာ​ေၾကာင္​့ studio အခန္​းထဲ တစ္​စံုတစ္​​ေယာက္​ဝင္​လာတာကို သတိမထားမိလိုက္​...

ပုခံုးကို ခပ္​ဖြဖြ​ေလး လာထိ​ေတာ့မွ wendy earphone ကို ျဖဳတ္​ၿပီး ​ေနာက္​လွည္​့ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ မထင္​မွတ္​ထားတဲ့ သူတစ္​​ေယာက္​က သူ႔ကို ျပံဳးျပံဳး​ေလးနဲ႔ရပ္​ၾကည္​့​ေနၿပီး​ေတာ့

"သီခ်င္​းကတကယ္​​ေကာင္​းတာပဲ နင္​သီခ်င္​း​ေကာင္​း​ေကာင္​းဆိုတတ္​မွန္​း မသိခဲ့ဘူး

"Irene ကဘယ္​လိုလုပ္​ၿပီး ဒီကို​ေရာက္​လာတာလဲ"

"ဟို bogum ကို​ေမးလိုက္​တာ သူက နင္​အလုပ္​မ်ား​ေနတယ္​​ေျပာတယ္​ ဒါ​ေပမယ္​့ ဟို​ေန့က ငါနင္​့ကို​ေသခ်ာ​ေက်းဇူးမတင္​ရ​ေသးလို႔​ေလ အဲ့တာ​ေၾကာင္​့ ဒီကိုလာခဲ့လိုက္​တာ"

Ireneက ​ေျပာ​ေတာ့ wendyက

"အာ ​ေက်းဇူးတင္​ဖို႔မလိုပါဘူး မၾကာခင္​မွာ မိသားစု​ေတြျဖစ္​​ေတာ့မွာပဲ"

"ဒါနဲ႔ နင္​တစ္​​ေယာက္​တည္​းလား တစ္​ျခားသူ​ေတြ​ေရာ မ​ေတြ႔ပါလား"

"​ေန႔လည္​စာစားဖို႔သြားၾကတယ္​​ေလ"

"​ေအာ္​ နင္​​ေရာ ​ေန႔လည္​စာမစားဘူးလား"

"အာ လုပ္​စရာ​ေတြအမ်ားႀကီး႐ွိ​ေန​ေသးလို႔ 
မစား​ေတာ့ဘူး"

Wendy က လည္​ဂုတ္​​ေလးကိုလက္​နဲ႔ပြတ္​ကာ ခပ္​တိုးတိုးျပန္​​ေျဖ​ေတာ့ irene မ်က္​​ေမွာင္​ၾကဳတ္​မိတယ္​

"ဟင္​ ဒါဆို ဗိုက္​​ေဟာင္​း​ေလာင္​းနဲ႔ အလုပ္​လုပ္​ဖို႔စဥ္​းစား​ေနတာလားမဟုတ္​​ေသးပါဘူး"

"ရပါတယ္​ အက်င္​့ျဖစ္​​ေနပါၿပီ"

"နင္ဒီ​​ေလာက္​ အလုပ္​မ်ား​ေနရက္​နဲ့ငါ့အတြက္​ တစ္​​ေနကုန္​အခ်ိန္​​ေပးခဲ့တာပဲ ငါက တစ္​ခုခုျပန္​လုပ္​​ေပးသင္​့တာ​ေပါ"