Babam arabayı kullanıyordu annem yanında ki koltukta oturuyordu, Ömer’le bizde arka koltukta oturuyorduk.Babam arabayı baya hızlı kullanıyordu, Annem:
-Yavaşla lütfen Furkan!
Babam daha da hızlanmıştı ve kırmızı ışıkta duramayıp karşıdan gelen kamyona çarpmıştı.
Annemle Babamın öldüğü kazayı görmüştüm rüyamda birden gözlerimi açtığımda hastanedeydim ve yatıyordum her yerim ağrıyordu, gözlerimi daha fazla tutamdım kendiliğinden kapandılar.
-Benim yüzümden! Naptım ben! Nolur kendine gel Ayşe! İyi ol yalvarırım! Seni sevmiyor gibi olabilirim ama sen olmadan ne yaparım! Sana o kazayı bir daha yaşattığım için üzgünüm! Ayşe! Ne olur kendine gel! Lütfen Ayşe Ölme!
Gözlerimi açamıyordum ama Ömer’in ağlayarak kurduğu bu cümleleri duyordum.
-Ömer! demiştim güçlükle aralayarak gözlerimi.
-Ayşe! İyi misin? İstediğin bir şey var mı?
-Ağlama! Örtü!
-Ne örtüsü? Üşüyor musun? Diyor panikle etrafında dönüyor ama yinede ağlıyordu.
-Başıma örtmek için, saçlarımı senden başka kimse görmemesi gerek.
-Tamam, getireceğim ama ölme Ayşe yalvarırım! demiş odadan çıkmıştı Ömer, ağlamaya devam ediyordu.
Aradan baya zaman geçmişti:
-Ayşe! Aç gözlerini getirdim örtü, diyip başıma örtünce:
-Sağol.
-Oh ölmemişsin!
-Şükür!
-Adam var dışarda,Ali dedi adına.Kuran okuyor, dua ediyor senin için ne diyim ona?
-Allah razı olsun! Ayşe iyi dersin.
-Tamam ,dinlen ben haber veriyim Ona, diyordu ama hala ağlamaklıydı Ömer.
