Varoluş

1

Hayat hayat hayat

Hayat bir oyun değil mi? Kimileri bu oyunun kazananı kimileri ise bu oyunun kaybedeni. Ben yani Kuzey EĞLİ bu oyunu kaybeden tarafındaydım.
Bir ara sokağın duvarına yaslanmış biramı yudumluyordum. Kafam hepten iyiye  gidiyordu. Daha önce bu kadar  sarhoş olduğumu hatırlamıyorum. Aman neyse sonuç olarak duvarları çift görüyordum o kadar. Bu şişede bitince diğerlerinin yanına koydum. Kaç şişe içtiğimi hatırlamıyorum ama baya fazla gibi gözüküyor. Dışımdan saymaya başladım"bir, üç ,seki..." Ne saçmalıyordum ben. Bian önce eve gitmem gerekiyor yoksa sabah bu ara sokakta her tarafım tutulmuş bir şekilde uyanmak istemiyordum. Ana caddeye çıktım. Yürüyecek durumda değildim telefonumu çıkartmak için ceplerimi yokladım ama yoktu hangi siktiğimin yerinde bırakmıştım bu telefonu. Sokaktan geçen bir kızdan telefonunu istedim kız benden tiksinir gibi bakıp yoluna devam etti. Anlaşılan halim gibi tipim de bi hayli kötüydü. Duvara yaslandım ve yere çöküp oturdum. Ne kadar geçti hatırlamıyorum gözlarimi açtığımda yanımda bir kedi ve bir de kız. Kız kediyi sevmek için kucağına aldı ve bakışları bana kaydı. Kendimi toparlayıp " telefonunu kullanabilirmiyim?" Dedim. Bu kibarlık bana fazlaydı . Evet evet hemde çok fazlaydı. Kız bana telefonunu çıkarıp verdi. Kızın elinden telefonu aldığım gibi babamı aradım. Açmadı. Bir daha aradım ve sonunda açtı ona beni alması için bir araç göndermesini söyledim ve telefonu kapattım. Babamla aramız iyi değildi hemde hiç. Sonra telefonu sahibine uzattım ve teşekkür ettim kız başını hafifçe salladı ve ayağa kalktı arkasını dönüp yürümeye başladı. Arkasından bağırarak " Adın ne senin?" Dedim. Kız başını hafifçe yana çevirip bana baktı ve gülümseyip yoluna devam etti.