What's with Black?

Chapter 9

Chapter 9

I'm Tired

The day just ended as nothing. Eto ako, in the kitchen, playing with my oat meal. I'm not ready to go to school.
Parang hindi pa carry ng katawan ko ang pagpasok sa school.

"Nak, wag mo ngang paglaruan yung pagkain. Just eat," sabi ni Mommy at sumubo ulit.

Kain lang nang kain si kuya habang nakatingin sa'kin.

"Si kuya kasi," pagdadahilan ko.

"Ano na naman ba ang ginawa mo sa kapatid mo?," tanong ni Mommy kay kuya.

Patuloy pa rin ako sa paglalaro sa pagkain.

"Wala akong ginawa diyan ma," oppose ni kuya.

"Ano bang problema kasi Gem? Open up mo sa'min. Sino ba naman kami para ikahiya mo pa yang problema mo. Is that about school? May nambubully ba sa'yo?" tanong ni Mommy ulit.

Hindi ko umimik. Ewan, pero parang ang bigat ng buong katawan ko. Ayaw ngang magsalita ng bibig ko. Parang ganon.

Patuloy ako sa pag-stir ng oat meal.

"Gem!," napatingin agad ako dahil medyo malakas yung boses, "sagutin mo si mommy," kuya added.

Si kuya kasi, kahit na palabiro at baliw yan, napaka family-centered niyan. Isa pa, ayaw nyang nababastos ang ni-isa sa amin. Responsable si kuya. Siya kasi ang alternative papa kum baga. Eh kasi, si Papa, sa abroad nagwo-work. Every after 3 years pa umuuwi. Kaya for the mean time, while papa's in the other country, kuya takes all his responsibilities.

Anyway, hindi din kasi kami masyadong close ni Mommy.  Before when I was little, she used to leave me in my Lola's place kasi conflict pa sila ni Papa. They always fight before dahil sa another affair ni Mommy sa ka-work niya. I know it sounds unusual para sa Nanay na nangangabit pero that was what exactly happened.

Dad experienced depression back then. Puro sila sigawan dati ni Mama kaya parang galit din si kuya kay Papa. Mama's boy din kasi siya. Naguluhan din ako sa mga pangyayari. Kuya couldn't hate Mom. Kahit na sis Dad yung nasaktan, he still went on Mama's side.

Kaya nagpasya nalang si Papa na magpakalayo-layo muna para makapag-move on. Sobrang nasaktan si papa sa nagawa ni Mommy. 

3 years na din simula nung umalis si Papa. Papa and I have been so close. Kung si kuya Mama's boy, Papa's girl ako. Naalala ko tuloy yung mga panahong kinikiliti ako ni Papa tapos nagmo-movie marathon kami. Naalala ko tuloy yung mga jokes niyang talaga namang nakakatawa.

Ewan, basta ako ang lakas ko tumawa kahit para sa iba walang nakatatawa.

Pero sa totoo lang, wala naman na akong galit kay Mommy. Grabe naman, parang hindi ako makasalanan. Pero hindi ko makakailang once kong napagbuntungan ng galit si Mama nung umalis si Papa dahil sa kaniya. Anyhow, past is past. All I got to do now is to face everything with forgiveness and contentment.

I just nodded my head and went upstairs.

I did not bother myself to glare at them anymore.

I jumped back to bed.