VAVELYA

1

♥︎ Merhaba arkadaşlar. Bu benim ilk denemem ve nasıl olacağı hakkında en ufak bir fikrim yok. Umarım istediğim gibi bir sonuç elde ederim. Desteklerinizi eksik etmeyin♥︎ Bu arada medya da Hayat ve Minel var.🌹

Dalgın bir halde kilidi çevirip kapıyı açtım. Lambalar hala yanıyordu. Bu demek oluyor ki Minel'de uyumamıştı.

"Minel" diye seslendiğimde cevap gelmedi. Bir anda önümde belirince irkildim.

"Napıyosun kızım ödümü patlattın." Gülüp kolunu omzuma attı.

"Uyuyamadım da senin işini uzattı bilerek dimi yine o köpek patronun."

" Yapacak bişey yok katlanmak zorundayım."

" Şey, aslında yapıcak bişey var." Kaşlarımı çatıp suratına baktım. O sırada ayrılıp tekli koltuklara oturduk.

" Ben sana çok güzel bir iş buldum hemde arkadaşımın şirketi orada hem rahat eder hemde paranı kazanmış olursun."

Minel benim hem çocukluk hemde ev arkadaşımdı. Her şeyi beraber yaşayıp beraber görerek büyümüştük. Ben 19 yaşımda; annem ve babam yurtdışında o çok büyük(!) işlerinin peşinde koşarken Minel ile ev tutmuştuk. Ve o günden sonra daha da kardeş gibi olduk.

Annem ve babam gittiklerinden beri işlerini daha da iyi seviye ye getirmişlerdi. Bana gerektiğinden fazla para yollamaları gözümü korkutuyordu ve ne yaptıklarını merak ediyordum. Ama öğrenme konusunda ağızları tek kelime laf etmiyordu.

Kafamdaki düşüncelerden sıyrılıp Minel'e döndüm.

" Senin şirketi olan bi arkadaşın mı var? daha önce hiç bahsetmemiştin."

"Sadece arkadaşım olmayabilir." deyip kafasını eğdi. Gözlerimi olabildiğince açarak ona baktım.

"Nasıl yani?"

"2 ay önce falan tanıştık sana söyleyecektim ama önce onu tanıyıp ciddi olup olmadığına karar vermem gerekiyordu. Bu şirket olayından sonra öğrenmen gerektiğini anladım.
Kızdın dimi bana?"

Kızmamıştım çünkü böyle şeyleri kafaya takan bir insan değildim. Gülümsedim ve omzunu sıvazladım.

"Senin hayatın sonuçta. Kendini hazır hissettiğinde söylemişsin bunda kızılacak bişey yok." O da bu dediklerimle derin bir nefes aldı.

"İş konusuna gelirsek senin güvendiğin insanlara bende güvenirim biliyorsun. Müsait olduğumuzda gidip konuşuruz. Şartlar uyarsa orada devam ederim."

"Tamam ben arayıp konuşayım yarın gideriz o zaman."

"Tamam ismi ne bu çocuğun biraz anlat bakalım nasıl tanıştınız?"

"Kafe ortamında klasik bir tanışmamız oldu. Şirketi ortağıyla beraber kurmuş, hisselerin %30 luk kısmı ona ait. İsmi de Galip."

"Anladım devamını yarın konuşuruz saat çok geç oldu. Karnın aç mı?"

"Dışarıdan gelen sensin bunu benim sormam gerekiyor."dedi ve güldü. Gülümsedim. Aslında yemek yemesemde olurdu. Bi anda önce yumuşacık yatağımda uyumak istiyordum.