Once Upon A Mistake (Mistake #1)

Chapter 11

"Okay lang, fourth." Sabi ko nang makasalubog ko siya, alam 'kong hindi siya yung napili kaya sinabi ko na agad kasi napansin 'kong gusto niya pang mag explain sa akin.

Nakaawang ang labi niya, habang hindi makapaniwalang nakatingin sa 'kin.

"Okay lang? Yung lang?" Bakit? Ano ba dapat? Magalit kami kasi di siya nanalo?

My right eyebrow arched.

"Have you forgotten? oh nice." Forgotten?

Sa pag kakaalam ko hindi ako makakalimuting tao—

The..condition? Oh shit, I thought that's just— oh geez.

"Ah." And yeah, Kumaripas ako nang takbo.

"Wala ka pa ding takas!" Narinig ko ang sigaw niya at tumawa siya.

Walang takas your ass! Hindi nga siya nanalo eh, so walang condition. I won't do stuffs like that. Alam 'kong hindi maganda ang conditon na ibibigay niya saken.

Dumiretso talaga ako sa canteen tutal 'Recess naman na.

As i'm on my way to the canteen i notice someone, someone is following me with it's eye. Is it a human being anyway?

Bahagya akong napalingon sa dereksiyon nito, siguro sinundan ako ni fourth?

Napansin ko agad ang makisig na lalakeng nakatayo sa harap ko at sa labis na pangungulila sakanya ay halos takbuhin ko ang distansya namin.

"Dad!" I called him and i saw him smiled as i hugged him. "Dad, I miss you. How are you? Binista mo ba 'ko dito?" Abot langit ang ngiti ko nang harapin ko siya.

His face become more matured pero hindi ko talaga kamukha si daddy ang sabi niya ay nagmana daw ako kay mommy.

"I'm surely fine! and I'm here to ask you.." baka itanong niya sakin kung ano na nangyayare sa pagtuturo ko kay buwan! Shit.

Sasagutin ko na sana siya agad nang maunahan niya 'ko.

"Do you want to have a dinner with your daddy?" Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya, dinner? Is he serious?

This will be the first time!

Can i just.. just roll to the ground and said how happy i am right now?

"A-are you serious dad?" He nodded and all of the stress that happened just disappeared.

"I will pick you up tomorrow at 5 pm." He smiled and I smiled back too.

Shit.

I hug him again, "Sure dad! Sure!"

Masaya akong nagpaalam kay daddy nang matapos ang aming usapan, niyaya ko si daddy na mag usap dito sa canteen but he insisted. Baka daw iba ang isipin nang mga tao dahil di naman nila alam ma daddy ko siya.

I was sad because of that but it disappeared fast, dahil nga pinaalala na naman ni daddy ang dinner namin bukas.

Nang makatapos kumain sa canteen ay didiretso na sana ako sa classroom nang magkatagpo ang landas namin ni buwan.

Ramdam ko ang malamig na hanging isinayaw ang aking buhok nang walang pang alinlangan niya akong nilagpasan na deretso ang tingin sa daanan gamit ang suplado niyang postura na na dati'y kinakiinisan ko ngunit ngayon.. mas lalo ko nang kinaiinisan.

Napaawang ang aking labi roon. Bakit di pa 'ko nasanay? Ganto naman kami dati.

Wala akong pake kung nagtatampo ka, Buwan.

Ngunit kahit ano kung pilit ay ramdam ko pa din ang pag sisisi sa aking nasabi kagabi.

Inis akong napa tadyak sa sahig.

"What's wrong?" Halos mapatalon ako sa gulat nang nadinig 'ko ang boses..

Ni aga.

Sulpot nang sulpot!

"Wala! Just fuck off." Iritado 'kong sabi at akmang tatakbo na palayo nang tawagin niya na naman ako.

He's calling me heil again! Fuck him.

"Andami talagang nagbago sayo, simula nung wala na tayo." Nagulat ako sa biglaang pag bring up niya na naman.

What? Ang lakas nang confidence niya ha.

"Wala kang pake." Sagot ko at halos natawa sa sinabi niya.

Wait.. naging kami ba? Is he kidding me?

"You learned that, from me. I'm sorry i—" mabilis 'kong pinutol ang sasabihin niya.

Puro nalang sorry sorry sorry! A simple sorry can't do anything to what he did!

"Just.. could you just, stay away from me? Like you know.. strangers?" Umirap ako at umalis na bago pa niya ako pigilan.

Sinisira niya ang araw ko, imbis na maayos na dahil niyaya ako ni daddy ay ginulo niya pa ako!

Isa din yung matampuhin na 'yun.

Tapos na akong kumain at ayaw 'ko nang umattend sa next class i want to prepare with my dad's dinner! I will not ever going to disappoint him. So kailangan ko na ding pekeeng batiin ang lalaking tampurorot na yun bago pa niya sabihin kay daddy na nag away kami.

Pauwi na 'kong condo ko nang pagdesisyunan 'kong itext si buwan kahit na labag sa kalooban ko, i never really please others to forgive me but i guess. Right now.. i will make him forgive me for the sake of my mission.

Me:

Hey buwan, I'm sorry okay? Forget all that i said already even if it's true. It's true that you're mom and dad rarely check about your health right? And I didn't cared at you because of pity, I really did care for you. I care for you because you are my tutee.

I typed nang makapasok ako sa condo ko, mabilis kong tinapon ang cellphone ko sa sofa at nag inat inat.

Fucking forgive me already.

I was silently waiting for his reply but I didn't hear my phone's ringtone and vibration.

Tampurorot talaga ang isang 'to ang taas nang pride, lampas sa langit.

I sighed, bahala na nga. I will just go to their fucking mansion.