Once Upon A Mistake (Mistake #1)

Chapter 26

"Umm, you don't have to.. but thanks." I said ng siya na mismo ang naglagay ng ulam na niluto niya sa aking pinggan.

I was still shock, and confused. I know buwan is only doing this because he thinks that I'm challenging. Pero sobrang effort niya na. May mapapanaluhan ba siya rito? Oh. I know.

Sabi ko na kailangan ko na 'tong Iwasan pero ano 'to? Damn! Sa dami kasi ng babae ni mielo ako pa ang napiling pagtripan!

Sakto lang naman ang nailagay niya at agad siyang kumuha ng tubig, Inuna niya pa ang baso ko kaysa sakanya.

"Umm, I thought you suck at cooking?" Ugh, I can't find any topic! I'm speechless okay? It just.. makes me.. feel special for a moment.

This the second time that I felt special, he cooked for me. That's rare. Ni Minsan hindi ko pa siya nakitang ipagluto ang mga pinsan namin even his parents.

"It's true." What? Liar, pa humble pa talaga.

"It's true, So I practice." Tumaas ang kilay niya. "Why? It's good?" Yes. But I won't give you the satisfaction.

Bumagal ang pagkain ko at agad nagtama ang mata namin, he look tense.

"Medyo maasim." I lied, gusto 'kong matawa sa gulat niyang mukha pero kailangan ko maging seryoso.

He's shocked, mabilis niyang tinikman ang luto niya at nakakunot ang noo. Mukhang malalim ang iniisip.

"I'm sure it's not, Tinikman ko 'to kanina ng ilang beses! Damn. I practice this the whole month." Ako naman ang nagulat sa sinabi niya at hindi ko na napigilan ang matawa.

I laugh, so loud! I just stopped ng nakatitig na siya sa labi ko. Napatitig din ako sa labi niya and for a second I don't know what to do. Natapos lang ng naramdaman 'kong may kumagat na langgam sa paa ko.

Damn, this ant is my saviour.

I saw his smile when I rolled my eyes at him, Nakakainis! Buti nalang talaga may langgam ako sa condo!

"Stop smiling, are you happy that you failed at cooking sinigang? Walang silbi pag practice mo.." I said, I just want to say something. Something that will annoy him.

Something that will make him hate me, I don't know it's just crossed to my mind that I should let him hate me. Edi kapag nagyari yun wala na 'kong problem lalayuan na niya ako.

"Punta punta ka 'pa dito.." UGH! I don't want to— say that.. but I wish those words I said was true but no. Noong pagpasok ko sa condo.. I think.. I felt protected.

I felt protected not because of my own place but because of him.

Siya naman ang tumawa sa 'kin at nagulat ako ng ilapit niya ang upuan niya sa akin.

"I think I improve, you didn't push me that much." Natawa ako sa kayabangan niya,

"That doesn't mean you improve! wala lang talaga ako sa mood makipag sagutan sayo." I rolled my eyes again at ipinagpatuloy ang pag kain, damn I'm so hungry!

Nakakainis bat nakangiti siya?

"Ano ba why are you smiling? It's creepy! Let me eat without those smile!" I burst out ng hindi na maka subo dahil tingin siya ng tingin.

Magsasalita pa sana ako pero napa daing ako sa sakit ng hawakan niya ang braso ko. This fucking bruise I almost forgot!

Napahawak tuloy ako sa kamay niya at agad inalis sa braso ko, kumunot ang noo niya at agad nawala ang ngiti niya kanina.

"May pasa ako—" damn, pasa? Seriously. May dumudugo bang pasa?

Napailing nalang ako ng makita ko ang galit niyang itsura.

"Who did this to you? Where the fuck did you get this shit?" Inis niyang ginulo ang buhok niya at agad na hinarap ang upuan ko sakanya.

Asan na naman yang dila mo heil? Bakit hindi ka na naman makapagsalita?

"It's bleeding, remove the—" Is he effin serious?

What a fucking pervert!

I was about to shout at him and tell him that he was being a bossy, jerk, and a pervert right now but—

"This will heal nagamot ko na 'to kanina. So please would you stop being dramatic." Tumaas ang kilay niya at nagulat ako na siya na mismo ang nag tanggal ng manggas ko.

Nakayuko siya and I saw him closed his eyes in frustration ng makita niya ang sugat ko.

"It's not that deep." I said, trying to calm him. Wait? Bakit nga pala siya frustrated?

Oh he's concern, he's— he's concern?!

Idiot heil, of course the connection! The blood, that runs in our body! The feeling.. He should be concern he's your cousin.

"Let's go to the hospital, please." Iiling na sana ako pero tumayo na siya ng maayos at isinuot na ang sapatos.

Mabilis ko namang niligpit ang kainan at inilagay sa ref ang sinigang na baboy.

"This is just a bruise. Nagamot ko na nga to. Bakit—" Nagulat ako ng lumapit agad siya sa 'kin pagkatapos niya mag Suot ng sapatos.

Napapikit pikit ako, I need to stop the loud thing coming from my chest.

Tuluyan na 'kong hindi nakapagsalita ng buhatin niya 'kong parang bagong kasal. Kung magwawala ako masasaktan ang braso ko.

"Hoy buwan! Sinabi 'ko sayong nagamot ko na nga bakit ba ang kulit kulit mo! Alam mo mas concern ka 'pa sa daddy ko! Hindi naman kita daddy! Gusto mo 'bang tawagin kitang daddy—" WHAT AM I SAYING?

Natigil ang paglalakad niya at tumagal ang tingin niya sa 'kin bago nagsalita.

"Okay." What? What the fuck Mielo Oliver Navalto?

"I think you're the one who needs to be check!" I shouted at sinubukan ko ng magwala o sumipa sipa..

Pero wala na 'kong nagawa ng maisakay niya na 'ko sa sasakyan niya.

Pagod akong tumingin sakanya at itinapat nalang sakanya ang gitna 'kong daliri.

"Hard headed woman, I'm just concern." He tiredly said.

I made a face at nakasimangot buong magdamag sa sasakyan, hindi naman masyadong malayo pero nakatulog ako. Sa pagod siguro dahil sa nangyari kaninang hapon. It's already 10 pm ng makarating kami sa hospital.

"Miracle, lets talk." Nagulat ako sa boses niya, pagkatapos niyang kausapin ang nagcheck sa 'kin.

Ang epal kasi masyado hindi nalang sinabi sa harap namin, kay buwan lang.

Well, they cleaned my cut. They check me, nagulat nga ako may mga pasa pasa din ako at scratches. Bwisit na magkapatid yun. Kapag nalaman ko na ang lahat ililibing ko sila ng buhay.

"What is it?" Tumaas ang kilay ko at hindi inalintana ang boses at ang nakakunot niyang noo.

Lumapit siya sa 'kin at yumuko kasi nakaupo ako, andaming galaw. Ayaw nalang sabihin.

"Hmm, you had a fight." Hindi ko siya sinagot, binigyan ko lang siya ng 'so what?' Look.

"I'm not a guy who cared about others problem but if it's your problem. I want you to tell me. Honestly." His voice didn't intimidate me this time, but his words.

All this time, no one.. no one ever asked me my problems... why is he asking me this?! Why is he making me fall harder! Why is he making this.. very very hard for me.

"Wala kang pake sa problema ko. Kung wala kang pake sa problema ng iba dapat wala ka ding pake sa problema ko!"I shouted, hate me. hate me mielo. Don't ever ask me that question again.

Tumayo ako, I tried to run. Because that's what I always do when I don't know what to do anymore but he stopped me, he pulled my wrist gently.

Tumango siya, he went closer and closer.

"I should be terrified, about a woman who joined a gang right? but tell me. why is it more terrifying to see you.. hurting?" And my breathing stopped.