𝐀𝐌𝐁𝐈𝐓𝐈𝐎𝐍 - Jjk+Myg

14

Elimde üstünü kapatmış olduğum bir kutu ramen ile odama girdim. Yoongi cidden inatçı biriydi ve ısrarla üstüne bir şey giymiyordu. Daha doğrusu en son seferde beni dinleyip o tişörtü giymişti ama hâlâ altında bir şey yoktu. Benim de ona yemeğini kendi ellerimle getirmekten başka çarem kalmamıştı doğal olarak.

Ayağımla odamın aralık olan kapısını tereddütle iteledim ve yan gözle içeriye bakındım. Nedense Yoongi'yi görememiştim. Ama farklı olarak algıladığım bir şey vardı. Odamda çok keskin bir vanilya kokusu vardı. Ama ben asla vanilya kullanmaz veya sürünmezdim ?

- Yoongi ? Neredesin seni göremiyorum ?

- Buradayım.

Kısık ve kibar bir ses cümlemi bitirdiğimde beni cevaplamıştı. Sesin geldiği yere doğru başımı çevirdim ve hâlâ üzerinden çıkarmamış olduğu beyaz bol tişörtüyle halımın üzerinde sırt üstü yuvarlanan bir Yoongi'yle karşılaştım. Saçları halının malzemesinden dolayı elektriklenmiş ve tel tel dikilmişti.

- Sana biraz ramen getirdim. Aaa aslında tam olarak ne yemeyi sevdiğini bilmiyorum ya da işte-

- Teşekkürler.

Yattığı yerden pamuk beyazı minik ellerini elimdeki ramen kutusuna uzattığında ben de bir dizimin üzerinde çöktüm ve kutuyu ona verdim. Çevik ve zarif bir hareketle yerden doğruldu ve bacaklarını toparlayıp karşıma oturdu. O sırada da ramen kutusunu açmaya uğraşıyordu.

Onun kutuya bakıyor olmasını fırsat bildim ve onu incelemeye koyuldum. Bembeyaz ve yumuşak görünen ellerinin yanısıra uzun ve ucu sivrilen tırnakları vardı. Böylelikle kutuyu açması uzun sürmemişti. Ayrıca şaşırtıcı bir şekilde oldukça normal hareketler sergiliyordu. Tabi bazıları hariç.

Kutunun yanına yerleştirdiğim metal çubukları meraklı bakışlarla eline aldı ve koyu gözleriyle iyice süzdü. Belki de nasıl kullanacağını bilmiyordur diye düşündüm. Bir kaç saniye çubuklara baktıktan sonra tereddütlü hareketlerle ikisini de parmakları arasına yerleştirmeye çalıştı.

- Çubuk kullanmayı bilmiyor musun ? İstiyorsan öğretebilirim.

- Hayır ben halledebilirim.

- Ah pekala. Sen bilirsin.

Onu rahat bırakmak adına biraz geri çekildim ve çubukları tutmaya çalışmasını izlemeye koyuldum. Sürekli elinden düşürüyor ve çubukları kavrayamıyordu. Böyle böyle onu beklerken yaklaşık dört ya da beş dakika geçmişti. En sonunda çubukları kendine göre rahat ama tuhaf görünen bir pozisyonda tutarak yemeye başladı.

Sürekli üzerine döküyor ve rameni ağzına yüzüne bulaştırıyordu. Bir iç çektim ve en sonunda kutuyu ve çubukları elinden aldım. Kutuyu ve çubukları ondan çektiğim anda küçük gözleri merakla bana çevrilmiş ve boncuk boncuk bana bakmıştı.

- İzin ver yardım edeyim.

Çubukları ramene daldırdım ve üfleyerek Yoongi'nin yanına yanaştım. O da bu sırada beni izliyordu. En sonunda çubukları ağzına doğru uzattığımda küçük bir çocuk gibi elimden yemeye başlamıştı. İstemsizce kıkırdadım ve tüm kutu bitene kadar aynı işlemi tekrarladım. O da hiç sesini çıkarmadan koca bir kutuyu yemişti.

- Sana peçete getirsem iyi olacak. Bir de hatırlat en yakın zamanda sana çubuk kullanmayı öğreteyim hm ? ㅋㅋㅋ

- İstemiyorum.

- Ha ? İstemiyor musun ?

- Elinden yemek daha çok hoşuma gidiyor.