Yine erken bir saatte uyanış,
Fırından yeni çıkmış ekmek kokusuyla...Evet sabahın kör vaktinde.Ohh miss..sanki duyuyorum, nasıl bir can çekmesidir bu.Sıcak taze ekmek kokusu...Bilirsiniz değil mi hani şöyle vücuduna ılıkça bir dağılışı vardır,kokuya irkilir beden.Ucundan kırarsın hemen katıkta gerekmez.Sıcacık.!..
Biraz vakit geçsin diye bekledim ama daha fazla dayanamayıp seslendim."Canım lütfen,kahvaltıya sıcacık bir ekmek alır mısın,haydi haydi ama lütfeen?"Yatağımda benimle boylu boyunca uzanan,hafif bir kırgınlıkla arada kuru bir öksürüğü tutan yarene seslendim.Nazımın geçtiğine ve her şartta ,hep benimle olan" bana"...Ben duyduğuma göre ekmek kokusunu,o da kesinlikle hissetmiştir biliyordum.Sözümü ikiletmedi bile...
Hemen dağınık saçlar hafifçe toparlandı,aynada solgun yüzüne şöyle bir baktı;gidebilir miyim ki diye hiç düşünmedi bile.Rahat bir şeyler giydi üzerine ve yürüyerek evden çıktı.Yürüyordu...Rüzgarın arada ürperten etkisiyle montuna biraz daha sarılması ve bunu anlık bir mutluluk için yapıyor olması ona ayrı bir huzur veriyordu.
Biliyordu ki, Esra da ona aynı fedakarlıkları hep yapmıştı.
Yaşamın zorlu yollarında takılıp düştüğünde,dizini üfleyip" Bir şey olmadı acımadı,haydi devam et" diyeniydi ona.Dört mevsim olan hayatın her rengini sevdirendi.Hep onunlaydı içiçeydi ve halã...
Çünkü o,kûçücük şeylerde büyük mutluluklar gizli olduğunu bilirdi .
Ve bilirdi ki;
"En kötû yalnızlık iki kişilik olandır.
Yalnız kalmak ise bir seçimdir.
Çoğu zaman asil bir duruştur yaşama..." ER.🐬
