Aşk birdenbire oldu!
Karlı geçerdi kış mevsimi çocukluğumda.
Sabah erkenden uyanıp
Henüz hiçkimse basmadı diye
Hevesle bahçenin karla
Kaplı derinliklerine dalardım
Karda bıraktığım iz benimdi
Yağan karla ilk buluşan bendim
Ne büyük bir zevkti bu bana
Camın tam önüne pervaza
Kıvrılıverirdim.
Üşümeyeyim diye annem
Battaniye sarardı üzerime.
Eh o zamanlar çift cam yok malum
Ahşap doğramaların arasından
Soğuk soğuk
Sızardı üfleyen rüzgar.
Beklentim hep bir serçenin
Camıma konması olmuştu.
Bir yandan da elimdeki bezle
Camda buğulu suyu temizlerdim
Cam buğulanır ben silerdim.
Serçem gelecekti ve görmeliydim.
Ben silerdim cam buğulanırdı.
Hava soğuk
Üşüdü
Ben onu doyuracağım
Usulca seveceğim
Kış geçsin sonra
Yine özgür bırakacağım.
Şimdi hava soğuk uçamaz o
Diye diye,
Cam pervazında her gün
Usulca beklerdim.
Üç kardeşiz ben ortancayım
Biri dahi bilmez ben neden camdayım.
Bendeki sözsůz iki kişilik... Bu sadece bekleyiş,
Battaniyeye sarılı.
Kar taneleri dönerek tipi halinde
Yağardı
Arada annem görmeden pencereyi açar
Kolumu usulca dışarıya çıkarır
Gözlerimi kapar
Serçenin konmasını beklerdim
Ta ki soğuk ısırana kadar elimi.
Peki geldi mi
Her gün camın kenarında
Özlemle beklediğim serçe?
Tabi ki hiç gelmedi.
Ben beklemekten yıldım mı peki?
Bu yaşımdayım hala umut ederim.
Dokunamasam da
Her gördüğümde onu
Bekleyişlerim aklıma gelir
Sessiz, sözsüz yaşadığım
Aşkımdı o benim.
Aşk birdenbire başladı!
Serçe ve ben
Ağaçlar ve ben
Yapraklar ve ben... Uzar gider aslında bunlar... Eğer aşkı tanımlayacak olsam
Serçe ve ben derdim.
Yaşaması için,güvende olması için
Ben ona hazırlandım ve
Sadece bekledim.
Ne bir kapan kurmak
Ne de taş atıp důşürmek.
Kuşlastikler mi aman aman
En büyük düşmanımdı
Mahalle çocuklarının elindeyken.
Ben sadece ,soğuk kış günlerinde
Bir camın kenarında
Sessizce bekledim.
Ve yıllar sonra dedim ki kendime
Aşk özgürdür(serçe)
Aşk güvendir(bekleyiş amacım)
Aşk huzurdur
Aşk senin yandığın ateştir.
Sevgi çoğuldur
Aşk ise tekil.
Herkes kuşları sever
Ama benimki ise
Aşk.
