The Girls Secret Academy [Completed]

Chapter 14: Worried?

Tazanna PoV:

"Anak.." "Anak.."

Napamulat ako ng marinig ko ang boses na iyon.. Hindi ako pwedeng magkamali alam kong sakanila ang boses na iyon..

Pero nasaan ako? Bakit ang dilim?

"Ma! Pa! K-kayo ba yan? Nasaan kayo? Ma! Pa! Natatakot ako.."

"Wag kang matakot anak nandito lang kame" hindi ako pwedeng magkamali si mama yun!

"Ma! Ikaw ba yan? Bakit hindi po kayo nagpapakita?"

"Tama ka.. Ako nga ito anak." at doon ko na nakita ang isang pigura na sobrang miss na miss ko. Si mama...

"Mama!" hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa at tumakbo para mayakap ang pinakamamahal kong ina..

"Anak mag-iingat ka.. Ngayong wala na kame ang ibig sabihin nito ay alam na namin ang mga nakatakda ngunit hindi ko itong maaaring sabihin sa iyo.. Basta ipangako mo sa amin na wag na wag kang susuko.. Laban lang.." sabi ni mama sabay ngiti. Ngiti na sobrang namiss ko.

"Opo mama.. Ipinapangako ko."

Then I fainted..

-

"Tazanna! Tazanna! Gumising ka!" binuksan ko bigla ang mga talukap ng mata ko ng maramdaman kong may yumuyugyog sa akin. Grabe hingal na hingal ako para bang nalunod ako at ngayon lang ako naka-ahon.

Pero teka..

Yung panaginip..

"Uyy ok ka lang ba? May masakit ba sayo? Ginising na kita kasi parang binabangungot ka kanina.. Ayos ka lang ba? Pwede ka naman magsabi sa amin." napatingin ako bigla sa nagsalita. Si Rhian lang pala. Mababakas mo talaga sakanya ang pag-aalala niya.

"Ok lang ako.." sabi ko sabay ngiti. Para maniwala siyang ok na talaga ako.

"Sure ka hah? Oh ano? Gutom ka na ba? Sge kukuhanan na lang kita ng pagkain." sabi ni Rhian sabay aalis na sana ng bigla ko siyang pinigilan.

"Teka Rhian! Si-si Maxen! Oo si Maxen! Ayos lang ba siya? Anong nangyari sakanya? Please sabihin mo." pagsusumamo ko. Hindi ako pwede magkamali. Alam kong sakanya patungo ang apoy na yun.

And I'm Worried..

"A-ahh ehh ahmm.. O-ok naman siya. Wala namang nangyaring masama s-sakaniya. Oo tama! Ok lang siya hehe." sabi niya sabay ngiti ng alanganin. Sana.. Sana ok lang siya. Because I'm fu'ck*n worried!

Tuluyan ng lumabas si Rhian at naiwan na lang akong mag-isa rito.

Sinubukan kong tumayo. At buti na lang ay nakatayo naman ako kahit papaano. Napatingin ako sa mga kamay ko. Ganon pa rin. Normal lang.

Tinanggal ko muna ang hospital gown at tuluyan akong lumabas ng silid. Gusto kong makasigurado. Gusto kong makasigurado na ok nga talaga siya. At para masigurado yun ay kailangan ko siyang hanapin.

Ng makalabas na ako ng hospital building. Nakita ko kaagad na maraming matang nakatingin sa akin. Alam kong ganun na sila tumingin ng first day namin dito. Pero kakaiba toh ngayon. Meron takot tumingin. Meron din galit. At meron din confused. Pero anong ibig sabihin ng mga tingin na yon?

"Uyy bro.. Dba siya yung babaeng sumunog ng isa sa mga Training Room?"

"Oo.. Pare siya nga."

"Bali-balita rin na nasaktan niya si Master M."

"Nako! Kung ako sakanya hindi na ako magpapakita.. Nakakatakot kayang magalit si Master M.."