Als ik helemaal uitgepunt bij de trein aan kom, haast ik me naar een stoel. Ik pak mijn iphone en open twitter. Waarom heb ik zoveel meldingen bedenk ik mezelf? Ik scroll naar beneden en daar zie ik de oorzaak, waar ik maar wat blij mee ben. ‘’@0547Daan @sarah alweer vip? Leuk tot strak! <3’’ Alweer? Zou hij het niet meer leuk vinden?? Dat kan ik me toch niet voorstellen? We dmmen zoveel. Ofja veel, als we dmmen, duurt het zeker een kwartier. Ik besluit er niet zoveel over in te zitten, doe mijn oortjes in en val langzaam in slaap. ‘’Sarah sarah wordt eens wakker!!’’ Ik open rustig mijn ogen. ‘’wat doen jullie hier???’’ ik zie 3 goede vriendinnen van me die ik ken via internet, twitter. ‘’we gaan ook duh, maar we zijn er bijna loop je met ons mee?’’ ik twijfel geen moment en loop met ze mee richting 013. Er staat al een langere rij dan ik had verwacht. Ik heb veel volgers dus veel mensen herkennen me. Het ene naar het andere meisje vliegt me om de nek. Ik besef me even hoe gek dit er moet uit zien voor mensen die dit nooit zullen begrijpen en lach in mezelf. Dan zie ik daar eindelijk lisa. Ik ren op haar af en knuffel haar bijna dood. Als we zo’n halve dag gewacht hebben, 3534895395 selfies verder zijn en al ons eten al op is, horen we gegil. Het komt van de zijkant van het gebouw. Ik twijfel geen moment en trek een sprint naar de poort aan de zijkant. Ik kan nog net een glimp opvangen van Owen maar dat was het. Opgewekt maar toch ook teleurgesteld loop ik terug. Ik had namelijk nu al een selfie kunnen scoren maar helaas. Niet dat ik er niet al genoeg heb, want ik heb meer dan 400 foto’s maar het gaat om mijn gevoel. Na uren wachten openen eindelijk de deuren voor vip, ik check nog een keer of ik alles heb, neem een diepe zucht en prop me dan door de meisjes heen naar voren. Ik ken de volgorde al, eerst luisteren, dan zingen ze een liedje en dan krijg je de meet and greet. En precies zoals ik al zei gaat het deze keer ook. De deur gaat open. En daar komen ze één voor één. Nils, owen, rein en daan. Ze zijn weer even mooi als altijd. Ik glimlach en glimlach nog harder wanneer ik besef dat ik een dikke vette knipoog van daan krijg. Ik begin te blozen, als het liedje is afgelopen haast iedereen zich naar de deur die lijd naar de ruimte waar je de meet and greet hebt.
